درنگی در چیستی اصل محرز

ویژگی اماره، کاشفیت ظنی نوعی آن است که شارع نیز با عنایت به این ویژگی، برای آن، جعل حجیت می کند. در برابر آن، اصل عملی است که ناظر به واقع نبوده و تنها برای رهایی از سرگردانی در مقام عمل به کار می آید. در این میان، اصل محرز، که هم از اصل، بهره ای داشته و هم از اماره نشانی در آن یافت می شود، مطرح است. برای اصل محرز، تعاریف مختلفی ارائه شده که محور تمامی آن ها، واقع انگاری تعبدی یکی از دو طرف شک در مقام عمل، و با آن، معامله واقع کردن است؛ بدون آن که مانند اماره از رهگذر مودای خود، کاشفیتی نسبت به واقع داشته باشد. نوشته پیش رو، ضمن تبیین چارچوب مفاهیمی چون دلیل، اماره و اصل، و نگاهی به مفهوم ارائه شده از اصل محرز، با طرح ملاحظاتی چند، عنوان اصل محرز یا احراز تعبدی را ترکیبی متناقض دانسته، در مورد وجود آن، تاملات و ملاحظاتی را مطرح ساخته است.