اثر استرس منفرد و ترکیبی در دوران بارداری بر یادگیری حرکتی فرزندان موش های صحرایی

امروزه با توجه به زندگی صنعتی استرس شیوع زیادی یافته است که عوارض آن دامن گیر بشر خواهد شد. استرس دوران حاملگی می تواند بسیاری از فرایندهای طبیعی فیزیولوژیک نوزادان را تغییر دهد. در این تحقیق اثر سه نوع استرس شایع در دوران بارداری به صورت منفرد و یا ترکیبی بر یادگیری حرکتی موش های نر تازه متولد شده بررسی گردید.
در تحقیق حاضر از موش های صحرایی نژاد NMRI باردار استفاده شد که غیر از گروه شاهد بقیه گروه ها از روز هشتم بارداری به مدت 10 روز تحت استرس قرار گرفتند. 75 روز بعد از آزمایش، یادگیری حرکتی با استفاده از دستگاه Rotarod بر روی 40 سر موش نر تولد یافته انجام شد. گروه های این مطالعه شامل گروه شاهد، استرس امواج الکترومغناطیسی (با شدت شدت 1/2 میلی تسلا و فرکانس 50 هرتز)، استرس بی حرکتی (به مدت نیم ساعت، روزی 2 بار)، استرس اجتماعی (نگهداری 6 موش در یک قفس کوچک) و استرس ترکیبی (هر 3 استرس ذکر شده) بود. داده ها با استفاده از آزمون های مقایسه چندگانه (Multiple comparison) و Tukey مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
تعادل حرکتی گروه استرس ترکیبی در نوبت اول از روز اول آزمون از گروه شاهد کمتر بود (P < 0.05). در روزهای بعدی آزمون، تاثیر استرس بر یادگیری در همه گروه های تجربی یکسان نبود و استرس ترکیبی باعث کاهش یادگیری حرکتی شد. نوسانات یادگیری در گروه در معرض میدان مغناطیسی بیشتر از بقیه بود.
استرس ترکیبی دوران بارداری می تواند موجب کاهش یادگیری حرکتی فرزندان شود.