مدل یابی ساختاری رابطه ی خودکارآمدی، فراشناخت با ارزیابی حل مسئله دانشآموزان متوسطه

هدف این پژوهش بررسی رابطه ی خودکارآمدی، فراشناخت با ارزیابی حل مساله ی دانش آموزان دبیرستانی است. به همین منظور 496 دانش آموز (275 دختر و 221 پسر) به روش نمونه گیری خوشه ایانتخاب و همه ی آنها مقیاس ارزیابی حل مسئله هپنر(1988)، مقیاس خودکارآمدی عمومی شرر(1982) و مقیاس فراشناخت حالتی اونیل و عابدی(1996) را تکمیل کردند. نتایج حاصل از تحلیل مسیر نشان داد که خودکارآمدی بر ارزیابی حل مسئله اثر مستقیم و با میانجی گری فراشناخت اثر غیرمستقیم دارد. فراشناخت با ارزیابی حل مسئله رابطه ی مثبت و معنادار دارد. خودکارآمدی با فراشناخت رابطه ی مثبت و معنادار دارد. در مجموع متغیرهای پیش بین مدل 0/43 واریانس ارزیابی حل مسئله را پیش بینی کردند.