تجزیه پذیری شکمبه ای و بعد شکمبه ای پروتئین خام ضایعات کشتارگاهی طیور با روش های کیسه نایلونی، دیزی تو و خروس های سکوم برداری شده

هدف از این مطالعه، تعیین ترکیبات شیمیایی و روند تجزیه پذیری شکمبه ای و هضم بعد شکمبه ای ماده خشک، پروتئین خام پودر ضایعات کشتارگاهی طیور استان اردبیل با روش کیسه های نایلونی، روش توام درون کیسه ای و دستگاه شبیه ساز هضم (دیزی تو) و استفاده از خروس های بالغ سکوم برداری شده بود. ترکیبات شیمیایی شامل ماده خشک، پروتئین خام، چربی خام و خاکستر به ترتیب 95/27، 56/5، 28/67 و 7/33 درصد به دست آمد. آزمایش تجزیه پذیری با 2 راس قوچ اخته مغانی فیستولا گذاری شده و با انکوباسیون در زمان های صفر، 2، 4، 8، 16، 24 و 48 ساعت انجام شد. درصد بخش سریع قابل تجزیه (a)، بخش نامحلول و بالقوه قابل تجزیه (b)، ثابت نرخ تجزیه (c) و پتانسیل تجزیه-پذیری (PD) پروتئین خام پودر ضایعات کشتارگاهی طیور به ترتیب 27، 37، 0/032 و 64 درصد و برای ماده خشک نیز به ترتیب 37، 41/6، 0/024 و 78/6 درصد محاسبه شد. تجزیه پذیری موثر پروتئین خام و ماده خشک با نرخ عبور دو درصد در ساعت به ترتیب 50 و 59/8 درصد بود. نتایج نشان داد که پودر ضایعات کشتارگاهی طیور می تواند به عنوان منبع نسبتا مناسبی از پروتئین غیرقابل تجزیه در شکمبه برای تامین بخشی از احتیاجات حیوان به پروتئین و اسیدآمینه عبوری به همراه پروتیئن میکروبی مطرح باشد. قابلیت هضم روده ای پروتئین خام پودر ضایعات کشتارگاهی طیور با روش استفاده از خروس های سکوم برداری شده بیشتر از دیزی تو بود.