تاثیر شرایط مختلف روانکاری بر روی زبری سطح فولاد آلیاژی 4340 در فرآیند فرزکاری سخت

فولاد سخت کاری شده 4340 به خاطر ویژگی های خاص خود، کاربرد زیادی در صنعت دارد. ماشینکاری این فولاد پس از انجام عملیات حرارتی سختکاری، میتواند باعث افزایش تولیدپذیری، کاهش هزینه تولید و بهبود خواص قطعه کار شود. زبری سطح نهایی در فرآیند ماشینکاری، نقش مهمی را بر عملکرد قطعه ایفا کرده و مهم ترین شاخصه سطح ماشینکاری شده می باشد. یکی از عوامل موثر بر سلامت سطح، استفاده از سیال برشی در ماشینکاری است که علاوه بر جنبه های مثبت آن، دارای مشکلات زیست محیطی بوده و برای سلامت اپراتور خطرناک است. درنتیجه استفاده از روان کاری با حداقل سیال برشی به عنوان یک روش جایگزین مورد توجه می باشد. در این پژوهش، رابطه بین پارامترهای فرزکاری و کیفیت سطح قطعه نهایی در فرزکاری فولاد سخت کاری شده 4340 و در حضور سیستم های مختلف روانکاری شامل حالت خشک، تر و حداقل روانکار بررسی گردیده است. پارامترهای سرعت برشی، نرخ پیشروی و عمق برش محوری و شعاعی، به عنوان پارامترهای اصلی فرآیند فرزکاری درنظرگرفته شده اند. روش طراحی آزمایش رویه پاسخ نیز برای بررسی اثر پارامتر ها بر روی زبری سطح، مورداستفاده قرارگرفت و در مجموع 90 آزمایش انجام شده است. نتایج نشان داد که از بین پارامترهای برشی، به ترتیب نرخ پیشروی و سرعت برشی بیشترین تاثیر را بر روی زبری سطح داشته و زبری سطح با افزایش سرعت برشی و کاهش پیشروی کمتر شد. همچنین روانکاری با حداقل سیال برشی در مقایسه با دیگر روش ها بهترین عملکرد را از خود نشان داد و اثر آن در سرعت های برشی و عمق برشی بالا مشهودتر است.