بررسی شیوع کراتیت قارچی در مبتلایان به اولسر قرنیه

هدف از انجام این مطالعه، تعیین شیوع نسبی کراتیت قارچی با استفاده از روش های آزمایشگاهی در مبتلایان به اولسر قرنیه بود.
در این مطالعه تعداد 220 بیمار مبتلا به زخم قرنیه که در طی سال های 92-1391 به بیمارستان چشم پزشکی فیض اصفهان مراجعه نمودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. تعداد 40 بیمار مشکوک به کراتیت قارچی، توسط چشم پزشک، معاینه شدند و عمل نمونه گیری به صورت تراشه برداری (Scraping) انجام شد. قسمتی از تراشه در همان زمان بر روی دو محیط کشت سابورو دکستروز آگار (Sabouraud dextrose agar) و محیط BHI (Brain heart infusion) به صورت نشاکاری انتقال داده شد و با باقی مانده ی تراشه، گسترش نازکی بر روی لام تهیه گردید و در آزمایشگاه قارچ شناسی دانشکده ی پزشکی به روش گرم و گیمسا رنگ آمیزی شد.
در این مطالعه، بیماران شامل 16 زن (40 درصد) و 24 مرد (60 درصد) در سنین 83-20 سال (میانگین سنی 7/17 ± /61 سال) بودند. در آزمایش مستقیم، در 8 مورد (20 درصد) میسیلیوم رشته ای، اکتینومایست و مخمر مشاهده شد که 5 مورد آن مربوط به گونه ی فوزاریوم و آسپرژیلوس فلاووس بودند و 2 مورد دیگر مربوط به اکتینومایست و 1 گونه مربوط به مخمر مالاسزیا گزارش گردید. مهم ترین عوامل ایجاد کننده ی بیماری، جراحی چشم، ضربه، ابتلا به ویروس هرپس چشمی و استفاده از مژه ی مصنوعی بود.
جهت تشخیص به موقع کراتیت قارچی، تهیه ی اسمیر و رنگ آمیزی آن در کنار کشت بسیار کمک کننده می باشد و درمان مناسب باید بر اساس نتایج به دست آمده و گونه ی قارج انجام گیرد.