بررسی وضعیت سلامت دهان و کیفیت زندگی وابسته به آن در بیماران مبتلا به بتاتالاسمی ماژور

هدف از این مطالعه تعیین وضعیت سلامت دهان و کیفیت زندگی وابسته به سلامت دهان در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور در مرکز تالاسمی امیرکلا می باشد. در این مطالعه ی مقطعی 250 بیمار مبتلا به بتا تالاسمی ماژور از لحاظ وضعیت مخاطی و سلامت دندان (ایندکس DMFT) مورد ارزیابی قرار گرفتند. پرسش نامه های مربوط به کیفیت زندگی وابسته به سلامت دهان GOHAI-Per) و (OHIP-14-Per و پرسش نامه خشکی دهان تکمیل شد. در نهایت اطلاعات توسط نرم افزار SPSS وبا استفاده از آزمون T-test برای داده های کمی و آزمون کای دو برای داده های کیفی آنالیز شد.
. میانگین سنی بیماران 7/8±5/25 سال بود. 2/55 درصد از شرکت کنندگان زن بودند. 6/17 درصد از خشکی دهان رنج می بردند. 26 درصد سلامت دهانی خوب، 2/57 درصد سلامت دهانی متوسط و8/16 درصد سلامت دهانی بد را گزارش کردند. 6/39 درصد بیماران نیاز درمانی را گزارش کردند. DMFT بیماران، 2/6±84/8 بود. 38 درصد مخاط رنگ پریده، 30 درصد تغییر رنگ دندان، 4/20 درصد سابقه آفت دهانی و 6/11 درصد پیگمانتاسیون داشتند. میانگین OHIP-14-ADD52/10±54/59 (از دامنه 14 تا 70) و میانگین GOHAI-ADD، 56/8±01/48 (از دامنه 12 تا 60) به دست آمد. اطلاعات به دست آمده نشان داد که وضعیت سلامت دهان بر جنبه های سایکولوژیک کیفیت زندگی وابسته به سلامت دهان بیش تر از جنبه ی عملکردی اثر می گذارد. افرادی که بتا به گزارش خود سلامت دهانی بهتری داشتند، جوان تر بوده، میانگینDMFT پایین تر داشته و کیفیت زندگی وابسته به سلامت دهان بالاتری داشتند.
علی رغم وجود وضعیت سلامت و بهداشت دهان ضعیف، این مسئله تاثیر زیادی برکیفیت زندگی این گروه از بیماران نمی گذارد.