شادکامی در کارکنان بخش سلامت: برخی عوامل زمینه ای و شغلی مرتبط با آن

شادکامی به عنوان یکی از احساسات ریشه ای انسان، نقشی تعیین کننده در سلامت فرد و جامعه دارد و می تواند به عنوان کاتالیزور و تسهیل کننده، در توسعه ی جوامع نیز نقش داشته باشد. هدف این مطالعه، بررسی شادکامی در کارکنان بخش سلامت و برخی متغیرهای جمعیتی و شغلی مرتبط با آن بود.
این تحقیق به روش مقطعی در زمستان 1392 و بهار 1393 در کارکنان بخش سلامت شهر کرمانشاه انجام شد. از 537 پرسش نامه ی ارایه شده، تعداد 480 نفر پرسش نامه ی شادکامی آکسفورد (OHI یا Oxford happiness inventory) را به همراه سوالات زمینه ای و شغلی تکمیل نمودند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ی 18 و با کمک آزمون های توصیفی (میانگین ± انحراف معیار) و استنباطی متناسب (همبستگی Pearson، t و رگرسیون) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
میانگین سنی پاسخ دهندگان 6/8 ± 8/35 سال بود. 144 نفر از پاسخ دهندگان مذکر (2/30 درصد) و بقیه مونث بودند. از نظر سطوح شادکامی، بیشتر پاسخگویان، کمی شاد بوده اند (279 نفر یا 1/58 درصد). همچنین میانگین نمره ی کلی شادکامی برابر با 80/14 ± 30/38 بود. از نظر میانگین نمره ی شادکامی، پزشکان بیشترین نمره ی شادکامی (17/21 ± 19/47) و ماماها کمترین نمره (83/11 ± 39/35) را کسب کردند. همچنین در مدل رگرسیونی، متغیرهای دوست داشتن شغل، رضایت از سلامت و سطح تحصیلات، 5/21 درصد از تغییرات شادکامی را تبیین کردند (215/0 = Rad، 220/0 = 2R، 469/0 = R).
شادکامی کارکنان بخش سلامت پایین تر از متوسط بود. لزوم اقدامات و برنامه ریزی در راستای افزایش شادکامی در این کارکنان، به خصوص کارشناسان مامایی توصیه می شود.