تبلور و شکل شناسی نانوکامپوزیت های برپایه پلی لاکتیک اسید - نانوصفحه های گرافن: اثر عامل دارکردن نانوذرات

تبلورنانوکامپوزیت های برپایه پلیمرهای نیمه بلوری در بسیاری از کاربردها نقش اساسی ایفا می کند. در این مطالعه، نانوکامپوزیت های برپایه پلی لاکتیک اسید شامل 0.5 و 1 درصد وزنی گرافن به روش محلولی با استفاده از حلال دی متیل فرمامید (DMF) ساخته شدند. برای پخش بهتر و داشتن برهم کنش مناسب با پایه پلیمری، گرافن ها با اسید اصلاح شدند و گروه های هیدروکسیل و کربوکسیل روی آنها نشانده شد. پس از مرحله اکسایش از واکنش کلردارکردن برای نشاندن گروه های کلر روی ذرات گرافن استفاده شد. واکنش اصلاح سطح ذرات گرافن به روش های زیرقرمز تبدیل فوریه، شناسایی عنصری و گرماوزن سنجی ردیابی شد. شکل شناسی نانو کامپوزیت ها با میکروسکوپ الکترونی پویشی انجام شد. رفتار تبلور به روش ناهم دما و هم دما در دماهای 115، 120، 125 و 130oC با گرماسنجی پویشی تفاضلی بررسی و اثر عامل دارکردن نانوذرات گرافن روی این رفتار مطالعه شد. این ریز نگارها از نانوکامپوزیت ها، توزیع و پراکندگی بهتر نانو ذرات عامل دارشده را در ماتریس پلیمری نشان داد. نمونه های حاوی نانو ذرات اصلاح شده و پیوند خورده با زنجیر های پلیمری، قابلیت بلورشدن بیشتری در مقایسه با نمونه های حاوی گرافن های خالص پیدا کردند. با افزایش دما در رفتار تبلور هم دما، زمان شروع تبلور (tonset) کاهش می یابد که این موضوع می تواند به تحرک زنجیرهای نانو کامپوزیت ها مربوط باشد. به نظر می رسد، با افزایش نانوذرات اصلاح شده تشکیل بلورهای β راحت تر بوده و در دمانگاشت ها مشخص تر است.