احیای زیستی لاستیک بازیافتی و اثر آن بر خواص مکانیکی لاستیک ولکانش شده نو

امروزه به دلیل مسائل زیست محیطی، احیای لاستیک و تایر اهمیت زیادی پیدا کرده است. روش های مختلفی برای بازیابی یا گوگردزدایی از لاستیک وجود دارد. از روش هایی که در آن گوگردزدایی از لاستیک بدون تخریب ساختار پلیمری آن، انجام می شود، روش های زیستی است. در این پژوهش، قابلیت و امکان استفاده از باکتری گرمادوست اکسنده گوگرد، اسیدیانوس بریرلی، برای این منظور مطالعه شد. برای سم زدایی، ابتدا پودر لاستیک فرسوده با حلال های آلی شسته شد. سپس، در شرایط بهینه که برای رشد مناسب میکروارگانیسم به کمک نرم افزار معین شده بود، فرایند گوگردزدایی از لاستیک در دو راکتور زیستی یکی حاوی میکروارگانیسم و دیگری با شرایط یکسان ولی فاقد میکروارگانیسم انجام شد. برای حصول اطمینان از انجام فرایند گوگردزدایی، از پودر حاصل از زیست عمل آوری در راکتور، طیف زیرقرمز تبدیل فوریه و تصاویر میکروسکوپ الکترونی تهیه شد. نتایج این آزمون ها حاکی از وجود تغییرات سطحی در پودر لاستیک و کاهش پیوندهای گوگردی بود. نمونه های حاصل از راکتورهای زیستی، با و بدون وجود باکتری و نیز پودر لاستیک فرایند نشده، با لاستیک استیرن بوتادی ان نو آمیزه سازی شد. خواص کششی و استحکام آمیزه های پخت شده با آزمون کشش تک جهتی و نیز برهم کنش های پودر با ماتریس لاستیکی، با آزمون دینامیکی- مکانیکی- گرمایی بررسی شد. اگرچه اثر میکروارگانیسم در افزایش برهم کنش پودر لاستیک اصلاح شده و ماتریس لاستیکی نو با تحلیل دینامیکی- مکانیکی- گرمایی مشاهده شد. اما بهبود قابل توجهی در خواص مکانیکی آمیزه های حاوی پودر اصلاح شده به وسیله اسیدیانوس بریرلی نسبت به سایر نمونه ها دیده نشد. کم بودن مقدار گوگرد، پیوند شیمیایی گوگرد در لاستیک و عدم قابلیت اسیدیانوس بریرلی در شکست پیوندهای شیمیایی می تواند از دلایل بازیابی ناکافی باشد.