ارزیابی و پهنه بندی کیفیت آب زیرزمینی دشت مسافرآباد استان هرمزگان با بهره گیری از درون یابی مکانی

آب های زیرزمینی قسمت زیادی از منابع آب آبیاری اراضی کشاورزی است؛ بنابراین باید مدیریت صحیحی در نحوه بهره گیری از این منابع انجام شود. در این پژوهش مناسب ترین روش میان یابی برای تحلیل تغییرات مکانی مقدار برخی ویژگی های کیفی آب های زیرزمینی دشت مسافرآباد بررسی شد. تعداد 30 حلقه چاه مشترک طی 3 مقطع زمانی 1377، 1381و 1388 در دشت مسافرآباد، استان هرمزگان انتخاب شد. تعدادی از شاخص های آب چاه ها همچون Na، EC، CL، PH، TDS، SAR و TH طی سه دوره زمانی با روش های مختلف زمین آماری (انواع مدل های کریجینگ Kriging) و روش های معین (روش عکس فاصله IDW و روش تابع شعاعیRBF) برای تعیین مناسب ترین پهنه بندی بکار گرفته شد. نتایج نشان داد که از بین روش های مذکور برای تهیه نقشه تغییرات عناصر مورد مطالعه در منطقه، روش زمین آمار کریجینگ (با مدل های مختلف برای هر یک از عناصر) به دلیل پایین بودن مقادیر RMSE نسبت به سایر روش ها ارجحیت بیشتری دارد. همچنین نتایج نشان داد مقدار افت سطح آب چاه ها به طور میانگین در سال های 1377، 1381 و 1388 به ترتیب برابر با 152/0-، 629/0 و 384/0- متر بوده و این نشان دهنده روند کاهشی سطح منابع و هشداری برای توجه بیشتر به منابع آب زیرزمینی دشت مسافرآباد است.