رفتارهای مخاطره آمیز در دانش آموزان پسر مقطع اول دبیرستان از نظر معلمین آن ها

نوجوانان، قشر عظیمی از جمعیت کشور ما را تشکیل می دهند و به عنوان عامل پویایی و تداوم حیات اجتماعی در رشد نقش به سزایی را ایفا می کنند. از این رو شناخت و بررسی مشکلات و مسائل آنها سر لوحه کار پژوهشگران قرار گرفته است.
در این مطالعه توصیفی- مقطعی، 143 نفر از دانش آموزان پسر مقطع اول دبیرستان های شهر اصفهان مورد مطالعه قرار گرفتند. در این پژوهش از پرسشنامه بومی شده YRBS استفاده شد و به بررسی تاریخچه رفتاری، رفتار های مخاطره آمیز، محیط خانواده و اقدامات اولیاء مدرسه بعد از بروز رفتار مخاطره آمیز از سوی دانش آموز پرداخته شد. تجزیه و تحلیل با استفاده از نرم افزار spss و شاخص های آمار توصیفی انجام گردید.
در8/68درصد موارد دانش آموزان از نظر بروز رفتار های مخاطره آمیز کلامی بی خطر و4/1درصد پرخطر بودند. 64درصد دارای رفتاری بی خطر غیرکلامی بوده اند و 9/6 درصد نیز بالای حد متوسط بوده اند. از نظر معلمین هیچ یک از دانش آموزان از نظر رفتار های مخاطره آمیز غیرکلامی پر خطر نبوده اند.24درصد دارای محیط خانواده آشفته می باشند. معلمین، دانش آموز خطاکار را در 6/29درصد موارد با اخراج دانش آموز از کلاس درس و 1/28درصد با احضار والدین دانش آموز به مدرسه، تنبیه کرده بودند.
بحث: بر اساس نتایج حاصل از مطالعه حاضر معلمین بر این باور بودند که هیچکدام درکل دارای رفتار پر خطر نمی باشند ولی6/7درصد دارای رفتارهای مخاطره آمیز بالای حد متوسط بوده اند که خود می تواند زنگ خطری باشد که ورود این نوجوانان را به زمره همسالان بزهکار خود هشدار دهد.
با وجود این که رفتارهای پرخطر در بین نوجوانان پسر دبیرستان های اصفهان کم می باشد، اما با در نظر گرفتن وجود رفتارهای مخاطره آمیز بالای حد متوسط و عدم استفاده کافی از روش های مناسب مشاوره ای، لازم است برای پیشگیری از ایجاد رفتارهای پرخطر اقدامات لازم مشاوره ای و آموزشی انجام شود.