بررسی وضعیت کلنیزاسیون میکوریزایی دانهال های پسته (Pistacia vera) استان کرمان و مقایسه برخی جدایه ها از طریق کشت گلخانه ای

وضعیت میکوریزایی دانهال های پسته مناطق عمده تولید نهال استان کرمان با توجه به منطقه و برخی خصوصیات خاک و همچنین پتانسیل همزیستی جدایه های سورگوم، شبدر و پیاز با دانهال های پسته مورد مطالعه قرار گرفت. بدین منظور مجموعا 72 نمونه از نهالستان های پسته و 67 نمونه از مزارع سورگوم، شبدر و پیاز استان تهیه و درصد کلنیزاسیون میکوریزی ریشه ها بعد از رنگ بری با هیدروکسید پتاسیم و رنگ آمیزی با تریفان بلو تعیین گردید. همچنین ابتدا pH و EC کلیه نمونه های خاک و سپس بافت نمونه های با درصد کلنیزاسیون متفاوت نیز تعیین شد. نتایج نشان داد همه نمونه ها دارای همزیستی میکوریزی می باشند و درصد کلنیزاسیون آنها از حداقل 33 تا حداکثر 97 درصد متغیر است. درصد کلنیزاسیون نمونه های پسته ماهان، کرمان و بردسیر دارای فراوانی بیشتری در بازه 100-75 و نمونه های زرند در بازه 50-25 درصد بود. همچنین بیشترین درصد کلنیزاسیون پیاز و شبدر در بازه 100-75 و سورگوم در بازه 75-50 بود. آزمون همبستگی نشان داد که ارتباط بین pH و بافت (α= 5%) و (EC (α= 1) خاک نمونه های پسته با درصد کلنیزاسیون کاملا معنی دار است و درصد کلنیزاسیون در شوری های بیش از dS/m4 کاهش معنی داری یافت. تلقیح دانهال های پسته طی یک آزمایش گلخانه ای با مجموعا20 جدایه از گیاهان پسته، سورگوم، پیاز و شبدر که درصد کلنیزاسیون بالایی داشتند، نشان داد که کلیه جدایه ها بعد از دو ماه دارای قدرت کلنیزاسیون ریشه پسته می باشند و درصد کلنیزاسیون از حداقل 63 تا حداکثر 88 درصد متغیر بود. تاثیر تلقیح جدایه ها بر اکثر صفات رویشی دانهال نسبت به شاهد بدون تلقیح نیز معنی دار شد.