بررسی خصوصیات ژنتیکی و میکرومورفولوژیکی تعدادی از خاک های شور-سدیمی غرب دریاچه اورمیه

میکرومورفولوژی شاخه ای از علم خاکشناسی است که به تشریح، تفسیر و تا حد زیادی اندازه گیری اجزاء، عوارض، و میکروفابریک خاکها در بعد میکروسکوپی می پردازد. اهمیت مطالعات میکرومورفولوژی دراین است که، این مطالعات در فرم طبیعی و دست-نخورده خاک صورت می گیرد و بدین ترتیب می توان فرایند هایی را که به صورت جزئی رخ داده یا به صورت کند رخ می دهند، مشاهده و مطالعه کرد. در تحقیق حاضر به منظور بررسی خصوصیات میکرومورفیک خاکهای شور-سدیمی اراضی غرب دریاچه ارومیه، ترانسکتی متشکل از چهار پروفیل مورد بررسی قرار گرفت. این پروفیلها طبق روش های استاندارد تشریح و نمونه برداری شدند. نمونه های دست خورده مورد تجزیه های فیزیکوشیمیای قرار گرفتند. مقاطع نازک از نمونه های دست نخورده و جهت دار تهیه، و با میکروسکوپ پولاریزان مورد بررسی قرار گرفتند. بررسی مقاطع نازک نشان داد اغلب خاکهای مورد مطالعه فاقد ساختمان میکروسکوپی (apedal) هستند و منافذ آنها عمدتا از نوع ووگ و کانال می باشند. ریزساختمان این خاکها شامل انواع ووگی، کانالی و توده ای و بی-فابریک آنها عمدتا از نوع کریستالی است. عوارض خاکساز این خاکها عبارتند از: پوششهای رس ایللوویال، تجمعات نمکی به صورت پوسته های ناپیوسته و متشکل از کریستالهای مکعبی و سابهدرال هالایت در سطوح منافذ، و پوسته های هالایتی پیوسته، پرشدگی های نمکی در داخل منافذ کانالی و ووگی، تجمعات آهکی شامل نودولهای تیپیک، پرشدگی ها، و پوششهای آهکی، تجمعات اکسیدهای آهن و منگنز به صورت نودولهایی در توده ریز خاکها و پوششهایی در سطح منافذ و ذرات اسکلتی و نهایتا پوششهای آلی هستند که به صورت پوسته هایی سیاه رنگ در سطوح خاکدانه ها و در مواردی به صورت مخلوط با توده ریز خاک مشاهده شدند.