انتخاب بهترین فرمول تجربی برای برآورد زمان تمرکز در حوزه های آبخیز شهری (مطالعه موردی: شهر ماهدشت)

اتخاذ روش های صحیح در مدیریت آبخیزهای شهری برای کاهش خطرها امری انکارناپذیر و ضروری است. لازمه این امر برآورد میزان رواناب با درجه اطمینان بالاست. یکی از عواملی که بدون شک، تاثیر زیادی در دبی اوج و حجم رواناب دارد زمان تمرکز است. هدف از این تحقیق انتخاب بهترین روش از میان فرمول های تجربی برآورد زمان تمرکز است. برای تعیین زمان تمرکز واقعی از روش صحرایی مبتنی بر اندازه گیری زمان پیمایش آب با استفاده از جسم شناور استفاده شد. به منظور انتخاب بهترین فرمول تجربی از معیارهای آماری شامل درصد خطای نسبی (RE)، میانگین مربعات خطا (RMSE)، میانگین درصد خطای نسبی (RME)، ناش ساتکلیف (NS)، و ضریب تبیین (R2) استفاده شد. سپس، درصد اختلاف مقادیر به دست آمده از فرمول های تجربی با مقادیر واقعی اندازه گیری شده مقایسه شد. در این مطالعه، بر اساس نتایج مقایسه درصد خطای نسبی در هر بازه، فرمول های تجربی کالیفرنیا، چاو، کارتر، و فدرال به تربیب با درصد خطای 7/2، 9/2، 4/4، و 7/4 برای بازه 2، رابطه کربای- هات وی با درصد خطای 1 برای بازه 3، رابطه ونتورا با درصد خطای 5/8 برای بازه 9، و، در نهایت، رابطه هیدروگراف استدلالی با درصد خطای 8/4 برای بازه 10 بهترین برآورد را داشته اند. در نتیجه، پیشنهاد می شود در مناطقی که خصوصیاتی نظیر این بازه ها دارند، با توجه به اطلاعات موجود، از رابطه ای استفاده شود که کمترین درصد خطا را دارد. در نهایت، مشخص شد فقط روش هیدروگراف استدلالی برای کل حوضه کمترین خطا را دارد و جواب مناسبی ارائه داده است.