اثربخشی برنامه فرزندپروری مثبت بر تنیدگی والدینی در مادران کودکان با آسیب شنوایی

مطالعات، آسیب شنوایی را پراسترس ترین معلولیت می داند. استرس والدین نیز می تواند به عملکرد بد نظام خانواده و فرزندپروری نامتناسب منتهی شود. از این رو هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی برنامه فرزندپروری مثبت بر تنیدگی والدینی مادران کودکان دچار آسیب شنوایی بود.
جامعه آماری شامل کلیه مادران کودکان 7 تا 12 ساله آسیب دیده شنوایی در شهر تهران بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی 24 نفر به عنوان نمونه مورد پژوهش انتخاب و به تصادف در دو گروه مورد و شاهد جای داده شدند. به گروه مورد برنامه فرزندپروری مثبت بر مبنای برنامه (Sanders (1993 در طول هشت جلسه آموزش داده شد. از پرسش نامه تنیدگی والدین Abidin به عنوان ابزار سنجش استفاده شد.
نتایج نشان داد که میانگین نمرات در قلمرو والد و قلمرو کودک در گروه مورد نسبت به گروه شاهد در پیش آزمون نسبت به پس آزمون با توجه به هدف پژوهش کاهش بیشتری یافته است. همچنین نتایج با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری حاکی از این بود که آموزش روش فرزندپروری مثبت در کاهش نمرات تنیدگی والدینی در قلمرو کودک و مولفه های تقویت گری و خلق کودک و در قلمرو والد و مولفه های آن احساس صلاحیت، روابط با همسر و محدودیت نقش موثر بوده است(p<0/05).
با توجه به مزیت های آموزش والدین در کاهش تنیدگی والدینی مادران کودکان آسیب دیده شنوایی، آموزش این روش به مادران این کودکان در کلیه مراکز آموزشی ناشنوایان توصیه می شود.