ظاهره تراسل الحواس فی شعر ابی القاسم الشابی و سهراب سبهری

حس آمیزی یکی از انواع بسط تصویر شعری از راه انتقال حواس پنج گانه از حسی به حس دیگر است که شاعر با گسترش خیال پردازی خود و خلق تصاویری متفاوت و تاثیر گذار در مخاطب، آن را خلق می کند. پژوهش حاضر به بررسی حس آمیزی در شعر ابوالقاسم شابی و سهراب سپهری پرداخته، از آن جهت که این پدیده در جلب توجه مخاطب و انتقال دقیق حس درونی به او و درگیر کردنش با تجربه روحی شاعر، در شعر این دو شاعر بسیار تاثیر گذار بوده است. میزان به کارگیری حس آمیزی در شعر شابی و سپهری و ایجاد الفاظ و معانی بکر و جدید از طریق این تکنیک تصویری موضوع اصلی مورد نظر ما در این پژوهش می باشد که با استفاده از شیوه توصیفی- تحلیلی و آوردن نمونه های شعری تطبیقی از هر دو شاعر، به بررسی و تحلیل این پدیده می پردازد. می توان گفت که در شعر این دو شاعر، آمیزش بین حواس صورت گرفته و بیان حسی با حس دیگر رخ داده، که این امر منجر به شکسته شدن مرز بین حواس شده و مرزهای معانی مانوس در نوردیده شده تا مخاطب حس درونی نویسنده را از رهگذر متن ادبی تجربه کند.