مقایسه راستای سر و گردن در کودکان با اختلالات بینایی و شنوایی و رابطه آن با برخی ابعاد آنتروپومتریکی

هدف از مطالعه حاضر، مقایسه راستای سر و گردن در کودکان با اختلالات بینایی و شنوایی و رابطه آن با برخی ابعاد آنتروپومتریکی بود.
مطالعه از نوع همبستگی می باشد که در آن ارتباط متغیر های ملاک و پیش بین بررسی شده است. 30 کودک کم بینا، 30 کودک کم شنوا و 30کودک سالم در محدوده سنی 6 تا 12 سال به صورت غیر تصادفی هدف دار انتخاب شدند. جهت ارزیابی ناهنجاری های وضعیتی سر به جلو و کج گردنی، از نمای جانبی و قدامی ناحیه سر و گردن توسط دوربین دیجیتال عکسبرداری شد. متغیرهای آنتروپومتریکی (محیط سر، گردن، قفسه سینه، طول گردن، عرض گردن، شانه ها، قفسه سینه، فاصله قسمت فوقانی جناغ- تراگوس و قد فرد در حالت نشسته) نیز اندازه گیری شد. جهت تجزیه و تحلیل آماری داده ها از آزمون آماری آنالیز واریانس یکطرفه و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد.
نتایج آماری نشان داد که زاویه سر به جلو کم بینایان کمتر از گروه کم شنوایان (001/0p=) و سالم (017/0p=) و زاویه خم شدن یکطرفه سر کم شنوایان بیشتر از گروه سالم بود (001/0p=). همچنین بین محیط سر (025/0p=)، طول گردن (001/0p=)، طول قسمت فوقانی جناغ- تراگوس (003/0p=) و قد نشسته (014/0p=) با ناهنجاری سر به جلو رابطه معناداری وجود دارد،هر چند بین دیگر عوامل آنتروپومتریک با متغیرهای نیم رخ ساختاری (سر به جلو، کج گردنی) ارتباط معناداری مشاهده نشد.
نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد که راستای سر و گردن کودکان می تواند تحت تاثیر اختلالات بینایی و شنوایی قرارگرفته و این راستا با برخی ابعاد آنتروپومتریکی رابطه معناداری دارد. لذا توجه بیشتر به برنامه های تمرین درمانی جهت اصلاح و بهبود وضعیت بدنی و ابعاد آنتروپومتریکی تغییر یافته در کودکان با اختلالات حسی بینایی و شنوایی ضروری به نظر می رسد.