غنی سازی نقشه های شهری مورد استفاده در سیستم های راهبری رقومی با استفاده از مولفه های ادراک مکانی

انسان موجودی وابسته به مکان است که نیاز دارد بداند کجا واقع شده و چگونه می تواند به مقصد خود برسد. ابزارها یی که وی برای این امر در اختیار دارد به طیف های متفاوتی تقسیم می شود. از آن جمله، می توان به ادراک مکانی انسانی و همچنین استفاده از تسهیلات راهبری چون نقشه و سیستم های دستیار راهبری اشاره نمود. نقشه های مورد استفاده در زندگی روزمره اعم از رقومی و کارتوگرافی، مجموعهای از اطلاعات متریک و اندکی از ویژگی های توپولوژیک محیط را در اختیار کاربر قرار داده، وی بر اساس این اطلاعات و تجربه ی قبلی در نقشهخوانی، به توجیه خود و راهبری در محیط میپردازد و یا با استفاده از سیستم های راهبری بدون هیچ گونه فعالیت ذهنی مکانی به مقصد راهنمایی می شود. این مقاله به بررسی روش های مختلف راهبری در محیط شهری پرداخته و رویکردی برای بهره گیری از مولفه های ادراک مکانی انسانی در فرایند راهبری را پیشنهاد می نماید. از آنجا که انسان برای راهبری، از مجموعهای از مولفه های ادراکی برای تعامل با محیط پیرامون خویش استفاده میکند، ارائه این مولفه ها در نقشه های شهری، می تواند موجب تسهیل توجیه و راهبری گردد و به فرایند شکل گیری نقشه ی ذهنی کمک نماید.