اثر برخی اسانس های گیاهی بر تجزیه پذیری مواد خوراکی، قابلیت هضم مواد مغذی و عملکرد گوساله های پرواری هلشتاین

به منظور بررسی اثرات اسانس های گیاهی آویشن و دارچین بر عملکرد و قابلیت هضم مواد مغذی از دوازده گوساله نر پرواری هلشتاین (وزن اولیه 17±213 کیلوگرم) در قالب طرح کاملا تصادفی استفاده شد. تیمارها شامل: 1- شاهد (جیره پایه)، 2- آویشن (5 گرم اسانس در روز برای هر راس) و 3- دارچین (5 گرم اسانس در روز برای هر راس) بودند. دام ها با جیره های حاوی 15% علوفه و 85% کنسانتره به مدت 80 روز تا حد اشتها تغذیه شدند. استفاده از اسانس آویشن یا دارچین تاثیری بر ماده خشک مصرفی و میانگین افزایش وزن روزانه نداشت، هر چند ضریب تبدیل غذایی تا حدودی بهبود (P=0.08) یافت. قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی و غلظت متابولیت های خون تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. به منظور بررسی اثرات موننسین، اسانس آویشن و دارچین بر فراسنجه های تجزیه پذیری مواد خوراکی در شکمبه، چهار گاو نر هلشتاین (وزن اولیه 35±540 کیلوگرم) با فیستولای شکمبه ای در یک طرح مربع لاتین 4×4 با دوره های 21 روزه به صورت تصادفی به یکی از چهار تیمار: 1- شاهد (جیره پایه)؛ 2- آویشن (500 میلی گرم در کیلوگرم ماده خشک)؛ 3- دارچین (500 میلی گرم در کیلوگرم ماده خشک) و 4- موننسین (33 میلی-گرم در کیلوگرم ماده خشک) اختصاص داده شدند. افزودن اسانس های گیاهی و موننسین تاثیری بر فراسنجه های تجزیه پذیری ماده خشک کنجاله سویا، دانه ذرت و یونجه نداشت. خصوصیات تجزیه پذیری پروتئین خام دانه ذرت و یونجه تحت تاثیر اسانس های گیاهی قرار نگرفت. اما فراسنجه های تجزیه پذیری پروتئین خام کنجاله سویا تا حدودی به واسطه استفاده از تیمارهای افزودنی تغییر کردند (P≤0.05). نتایج نشان داد که مکمل نمودن جیره گاوهای نر با اسانس آویشن و دارچین اثرات اندکی بر خصوصیات عملکردی و تجزیه پذیری مواد خوراکی در شکمبه دارد.