تعیین نیاز لیزین قابل هضم ایلئومی استاندارد شده بوقلمون های نر گوشتی در دوره آغازین

آزمایشی به منظور تعیین مناسب ترین سطح لیزین قابل هضم ایلئومی استاندارد شده در مرحله آغازین (28-8 روزگی) بوقلمون های نر گوشتی سویه BUT،6 انجام شد. این آزمایش بر روی 160 قطعه بوقلمون در قالب طرح کاملا تصادفی با 8 تیمار (8 سطح اسیدآمینه لیزین قابل هضم ایلئومی استاندارد شده: 33/ 1 (جیره پایه)، 405/ 1، 48/ 1، 55/ 1، 63/ 1، 705/ 1، 78/ 1، 855/ 1 درصد) در 4 تکرار و 5 قطعه پرنده در هر تکرار انجام گرفت. جیره های آزمایشی از لحاظ میزان انرژی قابل سوخت و ساز، نیتروژن، تعادل الکترولیت ها و سایر موادمغذی یکسان بودند. افزایش وزن، مصرف خوراک، ضریب تبدیل غذایی در طی دوره آزمایشی اندازه گیری شدند. افزایش سطوح لیزین قابل هضم ایلئومی استاندارد شده باعث افزایش وزن بدن و کاهش ضریب تبدیل غذایی گردید (P<0.05). کمترین و بیشترین افزایش وزن بترتیب مربوط به جیره پایه و سطح لیزین 705/1درصد بود. در مورد ضریب تبدیل نیز همین روند مشاهده شد. با برازش مدل های خط شکسته، منحنی درجه دو و خط شکسته درجه دو میزان نیاز لیزین قابل هضم ایلئومی استاندارد شده به ترتیب برای افزایش وزن بدن 04/ 0±56/ 1، 67/ 1 و 1/ 0±65/ 1و برای ضریب تبدیل غذایی05/ 0±58/ 1، 75/ 1و 1/ 0±74/ 1 درصد برآورد شد. در مجموع با توجه به نتایج تحقیق حاضر نیاز لیزین قابل هضم ایلئومی استاندارد شده بوقلمون های نر گوشتی در دوره آغازین برای افزایش وزن بدن در دامنه 56/1 تا 67/ 1 و برای ضریب تبدیل در دامنه 58/ 1 تا 75/ 1درصد توصیه می شود.