رویکردهای مختلف نظریه اختلال ترمودینامیکی سیالات کلاسیکی از دیدگاه مکانیک آماری

نظریه اختلال ترمودینامیکی سیالات کلاسیکی نظریه کامل و قابل قبولی است که با استفاده از آن می توان یک روش تحلیلی جامعی نسبت به معادله حالت سیالات ساده داشت. این نظریه نه تنها در محاسبه خواص ترمودینامیکی توده ای سیال نقش دارد بلکه اخیرا از آن برای محاسبه خواص ترمودینامیکی جامدات نیز استفاده می شود. همچنین در نظریه تابعی چگالی کلاسیکی و معادلات انتگرالی نیز نقش مهمی بازی می کند. بر اساس نظریه اختلال ترمودینامیکی، کمیت های ترمودینامیکی سیالات کلاسیکی وابسته به ساختار مولکولی آنهاست و ساختار مولکولی نیز متاثر از دافعه سخت بین مولکولی است و قسمت جاذبه پتانسیل بین مولکولی، پتانسیل متوسط خالصی را به صورت یکنواخت در سرتاسر سیستم ایجاد می کند و نقش نگهدارنده مولکول ها را بر عهده دارد. نسخه های مختلف این نظریه شامل: 1) ایده و طرح اولیه که زوانزیگ با عنوان بسط دمای-بالا1 پایه ریزی کرد و جمله اول اختلال استخراج شد، 2) بارکر و هندرسون جمله های بالاتر اختلال را بدست آوردند و به تبع آن تصحیحات مختلفی برای حل ضعف های آن ارائه کردند، 3)حالت مرجع سیستم اختلالی را وییک- چندلر- اندرسون با معرفی قطر مولکولی موثر به صورت تحلیلی استخراج کردند و سپس با معرفی معیار قطر مولکولی بولتسمن به عنوان نسخه کاملتر نظریه WCA، یعنی نظریه BAS معرفی شد. در این مقاله کلیه نسخه های این نظریه بررسی شده و روابط ریاضی آنها استخراج، و میزان توانایی های آنها در پیش بینی داده های شبیه سازی ارزیابی می شوند و همچنین نظریه ژوو2 را (با نگرش بسط-ƛ) که با نگرش دیگری غیر از زوانزیگ (بسط دمای-بالا) به نظریه اختلال ترمودینامیکی نگاه می کند، بررسی می کنیم.