تاثیر دو شیوه متفاوت بارگیری بیکربنات سدیم همراه با فعالیت هوازی بر شاخص های آسیب عضلانی در مردان جوان

هدف از پژوهش حاضر مقایسه تاثیر دو نوع بارگیری کوتاه مدت مکمل بیکربنات سدیم و فعالیت هوازی وامانده ساز بر شاخص های خستگی و بیوشیمیایی آسیب عضلانی در مردان جوان فعال بود.
10 مرد (سن 1/3± 23/3 سال، قد 2/8±175سانتی متر، وزن 2/4±65 کیلوگرم) فعال به طور تصادفی انتخاب و در یک طرح نیمه تجربی طی دو شیوه بارگیری متفاوت کوتاه مدت(روش اول 0/030 گرم و در بارگیری روش دوم 0/05 گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) در 250 میلی لیتر مکمل حل و به نمونه ها داده شد تا محلول بیکربنات را مصرف کردند. برای محاسبه متغیرهای خونی(LDH، pH،lactate)، نمونه های خونی در طول 2 مرحله پیش و پس آزمون گرفته شد. آزمون ورزشی شامل تست بروس تعدیل شده GXT با شدت 75 درصد ضربان قلب بیشینه با استفاده ازآزمون آماری کولموگروف-اسمیرنوف برای طبیعی بودن و تست آماری تی وابسته برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS استفاده شد.
یافته های پژوهش: نتایج نشان داد که مدل بارگیری روش دوم در مقایسه با نوع یک آن باعث افزایش مدت زمان انجام فعالیت و افزایش 26 درصدی میزان PH خون شد(P<0.28). بلافاصله پس از فعالیت، تفاوت معنی داری بین بارگیری طولانی مدت و بارگیری کوتاه مدت در شاخص LDH سرمی مشاهده شد(P<0.041).
بر اساس یافته های پژوهش حاضر، بارگیری دوم با به تاخیر انداختن زمان رسیدن به خستگی، مدت زمان انجام فعالیت را طولانی تر می کند و همچنین مقادیر آسیب عضلانی را نیز کاهش می دهد.