ایزوکپنیک بافرینگ و هیپوکپنیک بیش تهویه ای در رشته های مختلف ورزشی

در آزمون های ورزشی فزاینده پس از تعیین آستانه های تنفسی اول و دوم، فاصله بین دو آستانه به عنوان مرحله«ایزوکپنیک بافرینگ» (ایزو) و از آستانه تنفسی دوم تا پایان آزمون به عنوان مرحله«هیپوکپنیک بیش تهویه ای» (هیپو) در نظر گرفته می شود. هدف تحقیق حاضر مقایسه مراحل ایزو و هیپو در ورزشکاران نخبه سه رشته ورزشی دو استقامت، کشتی و فوتبال بود.

میزان اکسیژن مصرفی، دی اکسیدکربن دفع شده، تهویه تنفسی و ضربان قلب 30 ورزشکار نخبه رشته های مذکور ضمن انجام آزمون فزاینده توسط گازآنالایزر اندازه گیری و با استفاده از نرم افزار ریاضیMatmatica گراف های مربوطه ترسیم گردید.

آزمون آنالیز واریانس یک سویه و تعقیبی HSD تفاوت معنی دار (05/0 P ≤) بین مرحله ایزوی گروه کشتی گیر با دو گروه دیگر را نشان داد. 30% کل زمان آزمون گروه کشتی گیر به مرحله ایزو اختصاص یافت اما در گروه های دیگر این بخش 20% کل زمان آزمون بود. در بخش هیپوی آزمودنی ها تفاوت معنی داری بین گروه ها مشاهده نشد.

یافته های تحقیق حاکی از برتری نسبی ورزشکاران رشته های ورزشی فوتبال و دو استقامت در تامین انرژی از مسیرهای هوازی در مقایسه با کشتی گیران و توسعه یافتگی مرحله ایزو در کشتی گیران بود. یافته های تحقیق می تواند در هدف گذاری تمرینات تخصصی ورزشکاران رشته های مزبور مورد استفاده قرار گیرد.