بررسی تاثیر ورزش هوازی از نوع کششی بر شدت خستگی پرستاران بخش مراقبت های ویژه نوزادان

پرستاران به دنبال شرایط محیط کاری و نیز درنتیجه زندگی صنعتی کنونی در معرض خطر خستگی قرار دارند. خستگی به دلیل عواقب و عوارض بسیاری که بر پرستاران و نظام بهداشت و درمان دارد موردتوجه پژوهشگران قرار دارد. هدف از انجام این پژوهش، تعیین تاثیر ورزش هوازی از نوع کششی بر شدت خستگی پرستاران شاغل در بخش های ویژه نوزادان است.
مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی تک گروهی قبل و بعد است. در این پژوهش تعداد 50 پرستار شاغل در بخش های ویژه نوزادان بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی مازندران به صورت هدفمند بر اساس معیارهای ورود به مطالعه انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل «پرسشنامه جمعیت شناختی»، «الگوی برنامه مرکز تربیت بدنی تربیت مدرس»، «فهرست وارسی روزانه ثبت تمرینات کششی»،«مقیاس شدت خستگی» روا و پایا بود. داده ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه شماره 20 و آزمون اندازه گیری مکرر آنالیز گردید. برای مقایسه های میانگین نمرات شدت خستگی درون گروهی از آزمون تعقیبی بن فرونی و در مقایسه های میانگین نمرات شدت خستگی بین گروهی از آزمون تعقیبی توکی استفاده شد.
شدت خستگی پرستاران قبل از تمرینات ورزشی برابر با 6/45 بود. میانگین درصد کاهش شدت خستگی پرستاران پس از 4 هفته تمرینات ورزشی 5/02 درصد و پس از 8 هفته 6/93 درصد بود که این تفاوت ازلحاظ آماری معنی دار بود (p<0.05). با عنایت به نتایج پژوهش می توان اذعان نمود که ورزش های هوازی از نوع تمرینات کششی موجب کاهش خستگی پرستاران بخش مراقبت های ویژه نوردان می شود. لذا این روش به عنوان راهبردی برای کاهش شدت خستگی پرستاران بخش مراقبت های ویژه نوزادان پیشنهاد می شود.