بررسی تاثیر بحث گروهی بر توانایی خودمدیریتی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 مراجعه کننده به کلینیک دیابت شهر خوی در سال 1392

دیابت یک بیماری مزمن با عوارض متعدد است که به علت ماهیت مزمن بیماری نیاز به آموزش مستمر دارد. روش آموزش ی بحث گروهی به علت مشارکت فعال بیماران در فرآیند آموزش نقش مهمی در بهبود عملکرد، ارتقاء کیفیت زندگی و کنترل عوارض دارند. هدف عمده آموزش به این گروه از بیماران ارتقاء رفتارهای خودمدیریتی است. این پژوهش باهدف تعیین تاثیر بحث گروهی بر توانایی خودمدیریتی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 انجام یافته است.
در این مطالعه تجربی، 90 بیمار واجد شرایط مرکز دیابت خوی به روش نمونه گیری آسان انتخاب و به روش تخصیص تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. برای گروه مداخله، مداخلات خودمدیریتی مرتبط به روش بحث گروهی در 8 جلسه اجرا و 3 ماه بعد پیگیری شد. گروه کنترل مداخلات روتین را دریافت کردند. ابزار جمع آوری داده ها شامل اطلاعات جمعیت شناختی و ابعاد خودمدیریتی لین بود. تجزیه وتحلیل داده ها به وسیله نرم افزار SPSS نسخه 16 و آزمون های آماری توصیفی و استنباطی انجام شد.
آزمون تی مستقل و تی زوج شده نشان داد که بعد از بحث گروهی، اختلاف میانگین امتیازات ابعاد پنج گانه خودمدیریتی در بین گروه های کنترل و مداخله معنی دار بود (p<001).
بحث گروهی یک روش آموزشی موثر است که باعث ارتقاء خودمدیریتی بیماران مبتلا به دیابت می شود و اجرای بحث گروهی برای تقویت رفتارهای خودمدیریتی نه تنها برای کاهش عوارض همراه دیابت بلکه به منظور ارتقاء سلامت کلی در این گروه از بیماران موثر می باشد.