بررسی گزینش به کمک نشانگر ورنالیزاسیون و تحمل به انجماد در جو

تحمل به انجماد و توانایی بقای گیاه در دماهای زیر صفر از اجزای مهم تحمل زمستانه میباشد. پیشرفتهای اخیر در زمینه کلون سازی ژنها و نشانگرهای مولکولی در جو، زمینه مناسبی را جهت استفاده از نشانگرهای مبتنی بر PCR برای گزینش سریع ژنوتیپهای متحمل به انجماد بدون اعمال شرایط تنش، برای اصلاحگران در بستر مولکولی فراهم آورده است. در این بررسی 5 نشانگر مولکولی مرتبط با تحمل به انجماد و نیاز به بهاره سازی در 24 ژنوتیپ جو با تیپ رشد های زمستانه، بینابین و بهاره مورد آزمون قرار گرفته و تحمل به انجماد آن ها تحت شرایط کنترل شده انجماد در 12- درجه سانتی گراد ارزیابی شدند. نشانگر HvBM5A مربوط به مکان های ژنی Vrn-H1 و Fr-H1 به دلیل وجود اختلاف معنی دار بین میانگین صفات بیشینه کارایی فتوشیمیایی فتوسیستم II و پایداری غشای سیتوپلاسمی در بین گروه های متشکله در این نشانگر، به عنوان مناسب ترین نشانگر در ژرم پلاسم مورد بررسی جهت گزینش انتخاب شد. همچنین در مکان ژنی Fr-H2 نشانگر HvCBF3 همبستگی بیشتری نسبت به HvCBF14 با تحمل به انجماد نشان داد. نتایج ارزیابی Fv/Fm نشان داد که تنش انجماد کارآیی فتوشیمیایی فتوسیستم II را به طور معنی داری کاهش داده که این کاهش به صورت کلی در ژنوتیپ های متحمل (زمستانه و بینابین) کمتر از ژنوتیپ های حساس (بهاره) بود. علاوه بر آن تنش انجماد با ایجاد خسارت در غشای سلول اختلاف معنی داری را بین میانگین این صفت در ژنوتیپ های حساس (تیپ رشد بهاره) 0/381 نسبت به میانگین مربوط به ژنوتیپ های متحمل (تیپ رشد زمستانه و بینابین) 0/174 نشان داد.