بهبود بقای بافتی فلاپ های پوستی با مهارکننده های 5-آلفا ردوکتاز: مشارکت احتمالی نیتریک اکسید و نیتریک اکسید سنتاز القایی

پیشینه: پیوند فلاپ های پوستی یک روش رایج برای بازسازی آسیب های بحرانی پوست و آسیب های بافت نرم زیرین می باشد. در مطالعات قبلی ما اثرات مفید دو مهارکننده 5-آلفا ردوکتاز، آزلائیک اسید و فیناسترید، را بر بقای بافت در مدل موش صحرایی پیوند فلاپ پوستی نشان دادیم. در مطالعه حاضر ما مشارکت نیتریک اکسید و نیتریک اکسید سنتاز القایی را در بقای پیوند به واسطه این دو دارو بررسی کردیم.
چهل و دو موش صحرایی نر به صورت تصادفی در شش گروه قرار گرفتند: 1) استعمال موضعی محلول نمکی، 2) آزلائیک اسید 100 میلی گرم بر بر هر فلاپ، 3) فیناسترید 1 میلی گرم بر هر فلاپ، 4) تزریق صفاقی 20 میلی گرم بر کیلوگرم L-NAME، 5) L-NAME (20 میلی گرم بر کیلوگرم درون صفاقی) + آزلائیک اسید (100 میلی گرم بر فلپ، موضعی)، 6) L-NAME (20 میلی گرم بر کیلوگرم، درون صفاقی) + فیناسترید (1 میلی گرم بر فلپ، موضعی). بقای بافت، میزان نیتریک اکسید و بیان iNOS در گروه ها اندازه گیری شد.
داده های ما نشان داد که ازلائیک اسید و فیناسترید به طور چشمگیری بیان پروتئین iNOS و سطح NO را در بافت گرافت افزایش دادند (p<0.05). این افزایش در بیان iNOS و میزان NO با افزایش بقای بافت گرافت همراه بود.
به نظر می رسد که تغییرات متابولیسم NO در بقای فلاپ های پوستی به واسطه آزلائیک اسید و فیناسترید دخیل است.