ارزیابی وضعیت شدت روشنایی کارگاه های قالیبافی و وضعیت بینایی شاغلین در شهرستان تکاب در سال 1392

قالی بافان به علت کار طولانی در محیط هایی با روشنایی نامطلوب در معرض ابتلا به برخی بیماری های چشمی هستند. بهبود شرایط ایمنی و بهداشت محیط کار، خصوصا تامین روشنایی مطلوب در کارگاه های قالی بافی به عنوان یک عامل محیطی، نقش مهمی در سلامت قالی بافان خواهد داشت.
این مطالعه از نوع توصیفی، تحلیلی به روش مقطعی می باشد که در کارگاه های قالی بافی روستایی شهرستان تکاب انجام شد. 86 کارگاه قالی بافی به روش نمونه گیری خوشه ایانتخاب شدند. که 222 نفر شاغل در این کارگاه ها مشغول بکار بودند. شدت روشنایی عمومی و موضعی کارگاه های قالی بافی با دستگاه نورسنج مدل LX-13 اندازه گیری و از طریق E چارت بینایی سنجی وضعیت بینایی شاغلین بررسی شد و در نهایت تمامی داده ها جهت تجزیه وتحلیل وارد نرم افزار 16- SPSS گردید.
48/6% از قالی بافان ضعف بینایی داشتند. حداقل مساحت کارگاه های مورد بررسی 9 و حداکثر آن 56 متر مربع، پوشش داخل سطوح کارگاه ها غالبا به رنگ روشن، شدت روشنایی عمومی (82/4%) و شدت روشنایی موضعی اکثر کارگاه ها (91/9%)، کمتر از حد استاندارد بود. همچنین همه کارگاه ها مورد بررسی پنجره داشتند.
نتایج این مطالعه نشان داد که در اکثر کارگاه های مورد بررسی شدت روشنایی از نظر کمی و کیفی نامطلوب و غیراستاندارد می باشد. همچنین توزیع نور نیز در این کارگاه ها غیر یکنواخت بود. با کاهش شدت روشنایی ضعف بینایی بطور معنی داری افزایش یافته است. بنابراین به منظور کاهش آسیب های چشمی در میان قالی بافان در طول سابقه کاری، بایستی سیستم روشنایی مصنوعی در کارگاه های قالی بافی بطور اصولی طراحی شود.