تاثیر استفاده از آمونیوم پرکلرات با دو اندازه (درشت و ریز) بر ویسکوزیته پیشرانه جامد مرکب

سوسپانسیون غلیظ بایندر در پیشرانه مرکب پدیده پیچیده ای را موجب می شود به طوری که کنترل خواص رئولوژیکی پیشرانه را به علت درصد بالای پرکننده دشوار می سازد. سوسپانسیون خمیری پیشرانه جامد کامپوزیتی، حاصل اختلاط اجزاء مختلف می باشد مانند: اکسید کننده، سوخت و بایندر. افزودن درصد بار جامد بدون افزایش ویسکوزیته موضوع مهمی در تولید پیشرانه جامد می باشد. این مشکل با استفاده از ذرات دو توزیعی قابل حل است. در این تحقیق، پنج نمونه پیشرانه جامد مرکب بر پایه آمونیوم پرکلرات(AP) و پلی بوتادی ان خاتمه یافته با هیدروکسی (HTPB) با مقدار بار جامد 85 درصد در سیستم دو سایزی تهیه شد. این پنج نمونه در میزان نسبت درشت به ریز از 80 به 20 تا 60 به 40 تفاوت داشتند. از دمای 40 درجه سانتی گراد به بالا شرایط نمونه ها برای ریختگری و اختلاط مناسب بود و بهترین نسبت برای به دست آوردن حداقل ویسکوزیته نسبت 70 به 30 (درشت به ریز) بود.