تاثیر پیش تیمار بذر بر برخی ویژگی های مورفوفیزیولوژیک گیاهچه های نخود

به منظور بررسی تاثیر پیش تیمار بذر بر گیاهچه های نخود در شرایط شور، آزمایشی به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در پژوهشکده علوم گیاهی دانشگاه فردوسی مشهد، طی سال 1390 انجام شد. در این مطالعه، از محلول های کلرید سدیم با قابلیت هدایت الکتریکی صفر، 4، 8 و 12 دسی زیمنس بر متر به عنوان سطوح مختلف شوری و از پلی اتیلن گلیکول– 6000 با پتانسیل اسمزی 8/0- مگاپاسکال و کلرید کلسیم با پتانسیل اسمزی 1- مگاپاسکال به عنوان مواد پیش تیمارکننده استفاده شد. بذرها پس از تاثیر مواد پیش تیمار، در گلدان های پلاستیکی کشت شدند و پس از 28 روز، نمونه برداری از گیاهچه ها انجام گردید. نتایج نشان داد که تنش شوری سبب کاهش معنی دار صفات ارتفاع و وزن خشک بخش هوایی، سطح برگ، شاخص پایداری غشا و محتوای نسبی آب و افزایش معنی دار میزان پرولین برگ شد. در گیاهچه های حاصل از بذرهای پیش تیمار شده، سطح برگ، شاخص پایداری غشا، محتوای نسبی آب و میزان پرولین برگ نسبت به شاهد به صورت معنی داری افزایش یافتند. همچنین، در مواجهه با تنش شوری، صفات مذکور در بذرهای پیش تیمار شده نسبت به شاهد افزایش معنی داری نشان دادند. به طور کلی، در سطوح مختلف شوری، پیش تیمار بذر با محلول های اسمزی پلی اتیلن گلیکول– 6000 (8/0- مگاپاسکال) و کلرید کلسیم (1- مگاپاسکال) باعث کاهش اثرهای منفی شوری بر رشد گیاهچه های نخود شد. در این آزمایش، اثر بهبود دهندگی کلرید کلسیم بیشتر از پلی اتیلن گلیکول بود