اثرات کود زیستی، نیتروژن، پاکلوبوترازول و سربرداری بر برخی ویژگی های مرفوفیزیولوژیکی گل داوودی (Chrysanthemum frutescence)

کودهای زیستی منبع مهمی برای تکمیل برنامه تغذیه ای گیاهان هستند که اثر قابل ملاحظه ای در کاهش هزینه و آثار نامطلوب کودهای معدنی در محیط دارند. از این رو، پژوهشی در دو آزمایش مختلف انجام شد. آزمایش اول: اثر کود زیستی (صفر، 1 و 5/1 لیتر نیتروکسین در 500 متر مربع)، پاکلوبوترازول (صفر، 25 و 50 میلی گرم در لیتر) با سربرداری و بدون سربرداری و آزمایش دوم: اثر کود زیستی (صفر، 1 و 5/1 لیتر نیتروکسین در 500 متر مربع) و کود نیتروژن (صفر، 200 و 300 میلی گرم در لیتر اوره) بر گل داوودی (Chrysanthemum frutescence) بررسی شد. طرح آماری در هر دو آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی و 3 تکرار در هر تیمار انجام شد. در آزمایش اول، حداکثر ارتفاع (14/38 سانتی متر) در تیمار 5/1 لیتر نیتروکسین و بدون کاربرد پاکلوبوترازول ثبت شد. تیمار 5/1 لیتر نیتروکسین+ 25 میلی گرم در لیتر پاکلوبوترازول بیشترین تعداد گل، وزن تر و خشک شاخه ها، وزن تر و خشک گل و تعداد شاخه را نشان داد. همچنین، بیشترین مقدار کلروفیل a و b، کاروتنوئیدها، کربوهیدرات محلول کل و پروتئین های محلول در این تیمار به دست آمد. ارتفاع گیاه، تعداد گل و تعداد شاخه به طور معنی داری با افزایش غلظت پاکلوبوترازول از 25 به 50 میلی گرم در لیتر، کاهش یافت. کاربرد پاکلوبوترازول به طور معنی داری ارتفاع گیاه را کاهش و عرض گیاه را در مقایسه با سربرداری افزایش داد. در آزمایش دوم، کاربرد همزمان کود اوره و کود زیستی، در مقایسه با کاربرد آنها به تنهایی، نتیجه بهتری در رشد، گل دهی و ویژگی های فیزیولوژیک داشت. بیشترین تعداد شاخه و گل در هر گیاه، بیشترین مقدار کلروفیل a و b، کاروتنوئیدها، کربوهیدرات محلول کل و پروتئین در تیمار 5/1 لیتر نیتروکسین و 200 میلی گرم در لیتر اوره به دست آمد. تعداد گل به طور معنی داری با افزایش عرض گیاهان افزایش یافت. بر طبق نتایج آزمایش دوم، نیتروکسین می تواند کاربرد نیتروژن معدنی را برای گل داوودی کاهش دهد