تاثیر نوع بستر ریشه زایی، نوع قلمه و تیمار اکسین (IBA) در تکثیر سرو نقره ای

در سرو نقره ای یا سرو سیمین (Cupressus arizonica) ریشه زایی قلمه ها به آسانی امکان پذیر نیست. بنابراین، به منظور بهینه سازی ریشه زایی قلمه های این گیاه، آزمایشی به صورت چندعاملی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار و چهار قلمه در هر تکرار، انجام گرفت. در این تحقیق، چهار نوع قلمه 15 سانتی متری (انتهایی یا زیرانتهایی) از نصف فوقانی و یا تحتانی یک درخت 15 ساله تحت نام فوقانی انتهایی، فوقانی زیرانتهایی، تحتانی انتهایی و تحتانی زیرانتهایی گرفته شد و چهار نوع بستر ریشه زایی (پیت خالص، پیت+ پرلیت، خاک برگ پوسیده و ماسه بادی) و چهار غلظت اکسین از نوع ایندول بوتیریک اسید (غلظت های 2000، 3000، 4000 و 5000 میلی گرم در لیتر) استفاده گردید. قلمه ها بعد از شش ماه برداشت شدند و درصد ریشه زایی، درصد کالوس زایی و طول و تعداد ریشه مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که تیمارهای به کار گرفته شده تاثیر معنی داری (01/0≥P) بر درصد ریشه زایی و کالوس زایی، طول ریشه و تعداد ریشه داشت. بیشتر قلمه ها در بستر کشت خاک برگ پوسیده از بین رفتند. کمترین درصد ریشه زایی، طول ریشه و تعداد ریشه در قلمه تحتانی زیرانتهایی و سپس فوقانی زیرانتهایی، در بستر کشت ماسه بادی حاصل شد. بیشترین درصد ریشه زایی، طول ریشه و تعداد ریشه در قلمه تحتانی انتهایی، بستر ریشه زایی پیت+ پرلیت و هورمون اکسین با غلظت 3000 میلی گرم در لیتر مشاهده شد