تاثیر برنامه ارتقاء سلامت با رویکرد مشارکتی بر کیفیت زندگی دختران دارای اضافه وزن دبستانی

روند صعودی چاقی در کودکان در سال های اخیر شکل نگران کننده ای به خود گرفته است و با توجه به اینکه اضافه وزن و چاقی درکودکی زمینه ساز چاقی بزرگسالی و تخریب کیفیت زندگی کودک در حال و آینده است، لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر برنامه ارتقاء سلامت با رویکرد مشارکتی بر کیفیت زندگی دختران دارای اضافه وزن دبستانی انجام شد.
پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی است که در سال 92- 1391 انجام شد. در این مطالعه 80 دانش آموز دختر 12-10 سال دبستانی دارای اضافه وزن از مدارس شهرستان فیروزآباد با روش غیرتصادفی انتخاب گردیدند. سپس 40 نفر در گروه آزمون و 40 نفر در گروه شاهد قرار داده شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک کودک و والدین و پرسشنامه کیفیت زندگی عمومی ped SQl بود. در گروه آزمون برنامه ارتقاء سلامت در سه مرحله بررسی و شناخت، حمایت و ارزشیابی به مدت 3 ماه اجرا گردید. این برنامه در طی 6 جلسه یک ساعته به مدت 3 هفته متوالی (هرهفته 2 جلسه برای کودک، والدین و اولیای مدرسه) آموزش های لازم ارائه گردید. کیفیت زندگی کودک در دو گروه، قبل از مداخله و 3 ماه بعد مورد بررسی قرار گرفت و با استفاده از نرم افزار SPSS-16 (آزمون آماری T مستقل و T زوجی) تجزیه و تحلیل گردید.
قبل از مداخله دو گروه آزمون و شاهد از نظر متغیرهای دموگرافیک و میانگین نمرات کیفیت زندگی همسان بودند، در حالی که بعد از مداخله آزمون تی مستقل نشان داد که بین میانگین نمرات کیفیت زندگی در گروه آزمون و شاهد اختلاف معنادار آماری وجود داشت. همچنین آزمون تی زوجی اختلاف معنادار آماری در نمرات کیفیت زندگی کودکان گروه آزمون نشان داد (p<0. 05). اجرای برنامه ارتقا ء سلامت با مشارکت کودک، والدین و اولیای مدرسه، سبب ارتقای کیفیت زندگی کودکان شد، بنابراین پیشنهاد می گردد برنامه ارتقاء سلامت با مشارکت والدین، اولیای مدرسه و کودکان به منظور کنترل اضافه وزن و ارتقاء کیفیت زندگی کودکان اجرا شود.