تاثیر مورفین خوراکی بر بافت کبد جنین موش صحرائی نژاد ویستار در هفته دوم جنینی: یک مطالعه هیستوپاتولوژیک

بیشتر از 90% زنان از انواع داروها در دوران بارداری استفاده می کنند. هدف از این مطالعه، بررسی تغییرات بافتی کبد جنین موش صحرایی (رت) نژاد ویستار در اثر مصرف مورفین خوراکی توسط مادر باردار می باشد.
رتها پس از بارداری به چهار گروه تقسیم شدند در گروه های تجربی از روز 8 بارداری تا روز 20 بارداری با دوزهای mg/ml 0/1، mg/ml 0/2 و mg/ml 0/3 مورفین سولفات در ml25 آب مصرفی روزانه رت ها ریخته شد. در روز 21 بارداری جنین ها طی عمل جراحی خارج و با استفاده از استریومیکروسکوپ کبد جنین ها برداشته شد. نمونه های بافتی با روش هماتوکسیلین- ائوزین (H&E) رنگ آمیزی شده وبا توسط میکروسکوپ نوری مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها توسط نرم افزار SPSS ارزیابی شدند.
بخش های کبدی از نظر پارامترهایی مانند هپاتوسیت های واکوئله، اتساع سینوزوئیدی و افزایش تعداد سلول های کوپفر، لنفوسیت ها و نوتروفیل ها بررسی شدند. هرچند تاثیر کمترین دوز مورفین (mg/ml 0/1) با گروه کنترل معنی دار بود (05/0≥p)، اما دوز های میانی mg/ml 0/2 و دوز بالا mg/ml 0/3 اختلاف بسیار معنی داری را نسبت به گروه کنترل نشان دادند (0/001≥p).
نتایج این مطالعه نشان می دهد که کمترین دوز مورفین (mg/ml 0/1) در جنین تاثیرات کمتری دارد، ولی دوز های میانی mg/ml 0/2 و دوز بالا mg/ml 0/3 باعث ایجاد ناهنجاری و آسیب های بافتی قابل توجهی در جنین می شود. این اثرات مضر تابع میزان دوز مصرفی، دوره و مدت زمان استفاده از دارو می باشد