بررسی بیان ژن NHX در گیاه گلرنگ تحت تنش شوری

گیاه گلرنگ (Carthamus tinctorius L.) از خانواده آفتابگردان (Asteraceae) می باشد. به دلیل مقاومت بالای گلرنگ در مقابل تنش های محیطی، می توان از آن به عنوان گیاه مدل جهت مطالعه اساس مولکولی تحمل به تنش ها استفاده نمود. در گیاهان یک مکانیزم عمده در ترابری Na+ سیتوسولی و کاهش اثرات سمی آن وجود دارد که باعث جایگذاری مقادیر اضافی یون های سدیم در واکوئل ها یا بافت هایی با حساسیت کمتر می شود که این کار توسط آنتی پورتر غشای واکوئلی (NHX) صورت می گیرد. در این تحقیق الگوی بیان ژن NHX در گیاه گلرنگ تحت تنش شوری با استفاده از روش RT-PCR نیمه کمی مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور گیاهچه های 14 روزه رقم نیمه مقاوم PBR-321 گلرنگ با غلظت-های 0، 50، 100، 150 و 200 میلی مولار کلریدسدیم مورد تیمار قرار گرفتند. نمونه برداری از گیاهان شاهد و تیمار شده 6، 12، 24 و 48 ساعت پس از اعمال تنش صورت گرفت. نتایج حاصل از آنالیز مولکولی نشان داد که میزان بیان ژن NHX در تمام غلظت های بررسی شده در ساعات مختلف نمونه-گیری در گیاهان تحت تنش نسبت به گیاه شاهد افزایش قابل توجهی نشان داد. حداکثر میزان بیان ژن در ساعات مختلف در غلظت 150 میلی مولار کلریدسدیم مشاهده گردید. نتاج کلی نشان دهنده نقش ژن کدکننده آنتی پورتر غشاء واکوئلی در پاسخ گیاه گلرنگ نسبت به تنش شوری می باشد.