ارزیابی مادی های اصفهان به منزله سبزراه، با رویکرد توسعه پایدار (نمونه موردی: نهر نیاصرم)

اصفهان به علت عناصر و ساختارهای ویژه طبیعی و تاریخی خود شناخته شده است. یکی از این ساختارها عنصری به نام «مادی» -در گذشته نهر یا کانالی آبی انسان ساخت به منظور آبیاری زمین های کشاورزی و منشعب از زاینده رود- است که با تغییر کارکرد از گذشته تا به امروز نقش کلیدی داشته است. این عناصر در گذشته انتقال دهنده آب و امروزه محورهای عمدتا سبز و دارای کارکرد پارک خطی محلی اند. مادی ها امروزه به علت ویژگی های نزدیک به سبزراه ها، می توانند در اصفهان و بهبود و ارتقای کیفی فضاهای شهری آن نقش داشته باشند. هدف اصلی این مقاله ارزیابی مادی های اصفهان به منزله سبزراه های درون شهری است. بنابراین، با توجه به شباهت کالبدی، کارکردی و فضایی میان مادی و سبزراه و با در نظر گرفتن توانمندی ها در مادی ها و شناخت تفاوت های آن دو، امکان تبدیل مادی ها به سبزراه های درون شهری فراهم می آید. به منظور دستیابی به این شناخت، نخست با استفاده از روش های گوناگون از جمله اسنادی و کتابخانه ای، جمع آوری پرسش نامه، بررسی متون تاریخی و مطالعات میدانی ادبیات مربوط به مادی ها مشخص و با استانداردهای استخراج شده سبزراه مقایسه شد. در گام بعد با تعیین معیارها و زیرمعیارهایی در ابعاد کالبدی و کارکردی، شاخص هایی به منظور ارزیابی ابعاد اشاره شده تدوین شد. پس از کمی سازی پارامترها و نرمالیزه کردن آن ها امکان این ارزیابی فراهم شد. یافته ها نشان داد که بیشترین ضعف در دو معیار اجتماع پذیری و امنیت و بهترین وضعیت در دو دسته معیار ایمنی و پیاده مداری است.