ارزیابی آثار محیط زیستی با استفاده از مدل استنتاج منطق فازی (مطالعه موردی: سد کمال صالح)

از مهم ترین مسائل فرایند ارزیابی آثار محیط زیستی تعیین اهمیت اثر است. مسئله اصلی در خصوص ارزیابی آثار بوم شناختی این است که نمی توان آن ها را در یک الگوریتم فرموله کرد، زیرا عناصر حیاتی و هم کنشی های آن ها را نمی توان به طور کامل و غیرمبهم مشخص کرد. از طرف دیگر، ناهمگونی فضایی سیستم های بوم شناختی و پیچیدگی های تصمیم گیری کار ارزیابی را دشوارتر کرده اند، بدین جهت مفهوم آثار محیط زیستی اغلب مبهم است. ارزیابی آثار محیط زیستی بسیار پیچیده و همواره با عدم قطعیت همراه است، زیرا اطلاعات ارزیابی بیشتر به صورت کیفی اند و مشکل اصلی روش های مرسوم EIA این است که در مدیریت اطلاعات کیفی ناتوان اند. منطق فازی به منزله نظریه ای ریاضی برای مدل سازی و صورت بندی ابهام و عدم قطعیت فرایندهای شناختی انسانی است و توانایی کمی سازی و طبقه بندی آثار محیط زیستی با ماهیت ذهنی را دارد. در این تحقیق با مطالعه موردی سد کمال صالح، با استفاده از استنتاج منطق فازی به ارزیابی آثار محیط زیستی اقدام شده است، به این ترتیب که ارزیابی از طریق دو روش ماتریس ریاضی و منطق فازی انجام شد. ورودی های این دو روش کاملا مشابه یکدیگرند و در نهایت خروجی طبقه بندی شده آن ها که اهمیت اثر است با هم مقایسه شدند، بدین طریق که در روش ماتریس ریاضی و منطق فازی از 6 معیار برای دو نمایه (پایه و مکمل) استفاده شد. در روش سیستم استنتاج فازی با استفاده از نرم افزار Matlab و به کارگیری روش استلزام ممدانی و کاربرد همان نمایه های ماتریس ریاضی به منزله ورودی سیستم اجرایی شد. نتایج نشان دهنده افزایش اطمینان اهمیت اثر طبقه بندی شده به دست آمده در مدل استنتاج منطق فازی نسبت به ماتریس ریاضی است و قابلیت تعیین صحیح اهمیت اثر را با توجه به ابهام و عدم قطعیت اطلاعات ارزیابی آثار محیط زیست به دست آمده را داراست.