شیوع سندروم متابولیک و اجزای آن در بیماران مبتلا به استئو آرتریت

استئوآرتریت شایع ترین بیماری استخوان غضروف است. این مساله به خوبی روشن شده است که استئوآرتریت همراه با چاقی و عوامل خطر قلبی عروقی متفاوت است. سندروم متابولیک مجموعه ای از فاکتورهای خطر قلبی عروقی است. در این مطالعه، عوامل خطر قلبی عروقی را در بیماران استئوآرتریت در ایران ارزیابی کردیم و ارتباط آن ها را با شدت استئوآرتریت بررسی نمودیم.
این مطالعه ی Cross Sectional بر روی 323 بیمار مبتلا به استئوآرتریت در شهر زنجان در سال 1389، انجام شد. سندروم متابولیک (Mets) براساس کرایتریاهای National Cholesterol Education Program (NCEP) و Adult Treatment Panel III (ATPIII) با اطلاعات اندازه گیری دور کمر، فشارخون، سطح قندخون، تری گلیسیرید و HDL، جمع آوری شد و شدت استئوآرتریت با پرسشنامه Womac ایران بررسی شد. سطح انسولین خون برای 234 بیمار اندازه گیری شد.
در بین بیماران 2/93 درصد خانم و 8/6 درصد آقایان بودند. سن متوسط بیماران 4/9±2/57 بود. شایع ترین محل استئوآرتریت، زانو بود (6/48 درصد). براساس NCEP-ATPIII کرایتریا، پره والانس Mets در این بیماران 1/46 درصد بود. پره والانس اجزای سندروم متابولیک به ترتیب زیر بود: چاقی مرکزی (3/53 درصد)، سطح بالای تری گلیسیرید (4/51 درصد)، هیپرگلایسمی (4/33 درصد)، فشارخون بالا (61 درصد) و سطح پایین HDL (43 درصد). Score متوسط پرسشنامه Womac برای بیماران Mets بالاتر (23/53 درصد) از بیماران بدون Mets (003/0=P و 66/41 درصد) بود. پره والانس Mets با افزایش سن افزایش می یافت. مقاومت انسولین در 7/35 درصد بیماران این مطالعه وجود داشت.
پره والانس Metsدر این جمعیت بدون توجه به نوع استئوآرتریت بالا بود. به علاوه Mets در بیماران با استئوآرتریت شدید شایعتر بود. این مساله ممکن است ناشی از ارتباط بین پره والانس Mets و شدت استئوآرتریت باشد.