پایش شوری خاک با استفاده از داده های سنجنده ASTER برای ارزیابی بیابان زایی در دشت مروست، استان یزد

بیابان زایی فرایند و وضعیت نهایی تخریب مناطق خشک است. از طرفی، شور و قلیایی شدن خاک از فرایندهای تخریب خاک در مناطق خشک و نیمه خشک به شمار می آید. در این تحقیق با استفاده از فناوری سنجش از دور با قدرت تفکیک طیفی و مکانی بالا، به منظور ارزیابی بیابان زایی در دشت مروست (استان یزد)، به پایش شوری خاک اقدام شد. در این تحقیق از تصاویر مربوط به سال های 2003 و 2010 سنجنده ASTER، ماهواره Terra استفاده شد. با اجرای عملیات پیش پردازش و تشکیل و ارزیابی مدل رابطه مولفه های شوری خاک (EC و SAR) با مولفه های بازتاب طیفی، تصاویر برای هر دو مولفه به روش حداکثر احتمال طبقه بندی شد. سپس، مساحت هر طبقه و میزان تغییرات آن در دوره زمانی مورد مطالعه محاسبه شد. نتایج به دست آمده نشان داد که در دوره زمانی هفت ساله (2003 2010) از سطح اراضی غیر شور کاسته و بر مساحت اراضی شور افزوده شده است. این امر بیانگر تخریب خاک و کاهش بازدهی اراضی و، در نهایت، پیشرفت بیابان زایی در منطقه است. دقت طبقه بندی نقشه EC، برای تصویر سال 2003، 5/87 درصد و برای تصویر سال 2010، 5/82 درصد و ضریب کاپای آن به ترتیب 83/0 و 76/0 برآورد شد. همچنین، دقت طبقه بندی نقشه SAR برای تصویر به سال 2003، 5/87 درصد و برای تصویر سال 2010، 5/87 درصد و ضریب کاپا به ترتیب 81/0 و 77/0 به دست آمد. این تحقیق کارایی بالای تصاویر ASTER را در زمینه آشکارسازی تغییرات شوری خاک و مدیریت منابع طبیعی نشان می دهد.