بررسی تئوریکی و آزمایشگاهی مقاومت جوش های گوشه بین مهاربندها و صفحات اتصال که دارای ضعف اجرائی هستند

دریک بررسی میدانی از یکصد اسکلت فولادی دردست اجرا، مشاهده گردید که بیش از 70% آنها دارای ضعف اجرائی در اتصال جوشی مهاربندها می باشند. از آنجائیکه درایران اغلب اسکلت های فولادی به صورت درجا ساخته ونصب می گردند، لذا عدم دقت در نصب صفحات انتهائی مهاربندها باعث می شود که درموقع مونتاژ، پروفیل های مهاربند به طور کامل روی صفحات اتصال قرارنگرفته ودر محل جوش آنها فاصله ایجاد شود. متاسفانه جوشکاران برای رفع این مشکل، اقدام به کارگذاری میلگرد درفاصله ایجاد شده بین مهاربند و صفحه اتصال کرده و سپس روی آن را با جوش پر می نمایند. دراین تحقیق برای تعیین میزان تاثیر این اشکال درظرفیت باربری جوش، برای اتصال با جوش سالم و اتصال با جوش همراه میلگرد به عنوان پرکننده، به روش تئوریکی و آزمایشگاهی بررسی انجام ونتایج با هم مقایسه شده است. برای بررسی تئوریکی پس از مدل سازی اتصال جوشی و استفاده از نرم افزار ABAQUS نتایج به صورت تحلیلی بدست آمده سپس با ساخت نمونه های مشابه آزمایشگاهی و آزمایش کشش برای تعیین مقاومت جوش ها، نتایج آزمایشگاهی نیزحاصل شده است. این بررسی نشان می دهد که درهردو روش، مقاومت اتصال جوشی به همراه میلگرد به عنوان پرکننده به میزان 30 الی 33 درصد کمتراز مقاومت اتصال جوشی سالم می باشد. نتیجه حاصل گویای این مطلب است که ضرورت انجام دقت ونظارت دست اندرکاران ساخت و ساز اسکلت های فولادی در خصوص رعایت اصول فنی اجرائی در جوشکاری، خاصه جوش مهاربندها، باید امری مهم و جدی باشد.