بیان ژن های کلاژن یک- دو، اگریکان و SOX9 سلول های بنیادی مزانشیمی تمایز یافته روی داربست های مختلف زیستی

انتخاب داربست مناسب یکی از عوامل بسیار مهم در یک تکنیک موفق مهندسی بافت است که امکان مهاجرت سلول ها، انتقال عوامل زیست فعال و همچنین فراهم سازی محیط رشد مطلوب برای سلول های بنیادی را ایجاد می نماید. در این پژوهش به ارزیابی قابلیت دو داربست مختلف به عنوان محیطی مناسب جهت تکثیر و تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی برگرفته از چربی پرداخته شد.
این مطالعه به صورت تجربی در آزمایشگاه سلول های بنیادی جهاد دانشگاهی استان قم از اردیبهشت تا اسفند 1392 انجام شده است. دو داربست فیبرین گلو و آلژینات به عنوان دو گروه مجزا تهیه گردید و سلول های بنیادی مزانشیمی پس از جداسازی از بافت چربی و تکثیر کافی، به صورت جداگانه بر روی این دو داربست قرار گرفته و در محیط کندروژنیک کشت داده شدند. پس از گذشت 14 روز، ارزیابی توانایی بقای سلولی و بیان ژن های کلاژن I و II، SOX9 و اگریکان (Aggrecan) در سلول های مزانشیمی مشتق از چربی کشت شده بر روی هر داربست به صورت مجزا به ترتیب توسط روش های 3 (4 و 5-دی متیل) تیازول-2-یل-2و5-دی متیل تترازولیوم بروماید و Real-time PCR صورت پذیرفت. همچنین تشکیل بافت غضروفی بر روی داربست ها توسط آنالیز هیستولوژی مورد بررسی قرار گرفت.
داربست فیبرین گلو تفاوت معناداری را از لحاظ قابلیت بقا نسبت به داربست آلژینات در محیط تمایزی به غضروف نشان داد (023/0P=). همچنین نتایج حاصل از آنالیز Real-Time PCR نشان داد که داربست فیبرین گلو در مقایسه با داربست آلژینات ژن های ویژه غضروفی را در سطح بالاتری بیان می نماید.
استفاده از داربست طبیعی فیبرین گلو می تواند به عنوان محیط مناسبی به منظور تکثیر و تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی برگرفته از چربی در مهندسی بافت غضروفی در نظر گرفته شود.