بررسی اثرآنی تمرینات ثبات دهنده بر بهبود توزیع وزن افراد مبتلا به بی ثباتی مفصل ساکروایلیاک

افرادی که دچار بی ثباتی مفصل ساکروایلیاک به علت ضربه ها یا آسیب های ریز در طول زمان هستند، از اعمال وزن روی سمت آسیب دیده ممانعت می کنند. هدف از این مطالعه بررسی اثر تمرین درمانی بر توزیع تقارن وزن این بیماران در حالت ایستادن و راه رفتن است.
دراین مطالعه، 17 فرد مبتلا به بی ثباتی مفصل ساکروایلیاک و سن بین 40 -20 با روش نمونه گیری ساده انتخاب شدند. شرکت کنندگان در یک جلسه 5 تمرین را در 3 دوره تکرار انجام دادند. که این تمرینات شامل نشستن روی توپ، خوابیدن روی توپ، چهار دست و پا، ایستادن کنار دیوار و ایستادن روی تخته تعادل بود. قبل، بلافاصله بعد و همچنین 5 و 10 دقیقه بعد از مداخله، اسکن از کف هر دو پا در حالت ایستادن و راه رفتن با دستگاه Alfoot ثبت شد. میزان وزن اندازی بین دو پا در وضعیت ایستادن روی هر دو پا قبل و بلافاصله بعد از مداخله به طور معنادار متفاوت بود. اما مقایسه بین5 (058/0 P=) و 10(110/0 P=) دقیقه بعد از تمرین اختلاف معنادار نبود. میزان فشار اعمال شده بر قسمت میانی پا در حین راه رفتن در سمت درگیر بلافاصله بعد از مداخله افزایش یافت و این افزایش تا 10 دقیقه بعد نیز ادامه داشت.
نتایج حاصل نشان می دهد که تمرین درمانی ناحیه کمری - لگنی می تواند روش موثری جهت بهبود توزیع وزن در سمت درگیر در بیماران با بی ثباتی مفصل ساکروایلیاک شود.