کاربرد میراگرهای نامتقارن غیرخطی در طراحی بهینه پارامترهای سیستم تعلیق غیرفعال خودرو تحت تحریک اتفاقی جاده

سیستم تعلیق غیرفعال به دلیل مصرف پایین انرژی و هزینه کمتر در اکثر خودروها استفاده می شود. بنابراین امروزه چالشی در ادبیات فن، در جهت افزایش قابلیت های آن وجود دارد. هدف از این تحقیق، ارائه روشی جدید جهت طراحی بهینه چندهدفه سیستم تعلیق خودرو بر اساس استفاده از میراگرهای نامتقارن (غیرخطی) می باشد. از اینرو نشان داده می شود که استفاده از این نوع میراگرها با قدرت انتخاب دو نوع ضریب ویسکوز یکی در هنگام فشردگی و دیگری در هنگام باز شوندگی سبب ارائه طرحی بهینه نسبت به طرح های موجود در ادبیات فن که بر مبنای میراگرهای متقارن است، خواهد شد. بدین منظور خودرو به صورت یک مدل کامل یازده درجه آزادی که تحت ناهمواری-های اتفاقی جاده قرار دارد، مدل شده است. سپس از آنجا که وظایف سیستم تعلیق، کاهش دادن شتاب های عمودی وارد بر سرنشینان، محدودیت حرکت کله زنی، افزایش جاده پذیری و کاهش تغییرات فضای کاری چهار چرخ خودرو می باشد، مسئله به صورت یک مسئله بهینه سازی چندهدفه با اهداف متضاد فرمول بندی شده و با الگوریتم NSGA-II حل می گردد. نتایج بدست آمده حاکی از آن است که استفاده از میراگرهای نامتقارن سبب ارائه طرحی بهینه تر نسبت به روش های بهینه سازی که در آن ها از میراگرهای متقارن استفاده شده است، می گردد.