طراحی تکیه گاه های روتور دوار بر مبنای کمینه نیروی انتقالی به فونداسیون

طراحی تکیه گاه های ماشین های دوار در کاربردهای گوناگون به منظور کاهش نیروی انتقالی به پایه از اهمیت قابل توجهی برخوردار است. در این مقاله ایده جدیدی به منظور طراحی بهینه پارامترهای تکیه گاه روتور بر مبنای کمینه نیروی انتقالی به فونداسیون ارائه شده است. ابتدا روابط دینامیکی حاکم بر روتور جفکات سوار شده بر روی تکیه گاه های انعطاف پذیراستخراج شده و پارامترهای بهینه تکیه گاه به صورت تحلیلی بدست آورده شده اند. ایده تعیین پارامترهای بهینه براساس طراحی جاذب تکیه گاه ها و استخراج معادلات حاکم بر رفتار روتور با توجه به پاسخ سیستم به تغییرات میرایی بیان شده است. سپس با توجه به پیچیدگی معادلات و حجیم بودن روابط تحلیلی، الگوریتم عددی به منظور تعیین پارامترهای بهینه برای طراحی هر مدل پیچیده ای از روتور با هر تعداد درجه آزادی ارائه شده است. در ادامه شبیه سازی برای مدل روتور جفکات سوار شده بر روی تکیه گاه های انعطاف پذیرانجام شده و پاسخ های سیستم با پارامترهای بهینه و معمولی مورد بررسی قرار گرفته اند. از نتایج شبیه سازی، تاثیر پارامترهای بهینه جاذب بر روی کاهش قابل مقدار نیروی انتقالی به فونداسیون قابل مشاهده است که از این ایده می توان برای طراحی تکیه گاه های سیستم های مختلف مکانیکی نیز استفاده نمود.