بررسی توزیع فراوانی همراهی سندرم تونل رادیال با آرنج تنیس بازان

بیماری اپیکندیلیت جانبی بیماری شایعی است که در بعضی از موارد، با وجود درمان های مختلف، پاسخی به درمان نمی دهد. درمان بیماران مبتلا به اپیکندیلیت جانبی، در درجه ی اول، به صورت Conservative از تزریق کورتون در موضع می باشد، ولی در صورت همراهی این بیماری با سندرم تونل رادیال، درمان مذکور به تنهایی موثر واقع نخواهد شد و از درمان جراحی و دکامپرس کردن عصب رادیال استفاده می شود. مطالعه ی حاضر، با هدف تعیین توزیع فراوانی همراهی سندرم تونل رادیال با آرنج تنیس بازان به انجام رسید.
طی یک مطالعه ی مقطعی، بیماران مبتلا به اپی کندیلیت جانبی که در سال 92-93 به درمانگاه ارتوپدی بیمارستان آیت الله کاشانی اصفهان مراجعه کردند، مورد مطالعه قرار گرفتند. ابتلای این افراد به اپی کندیلیت جانبی و سندرم تونل رادیال از طریق معاینه ی فیزیکی و مصاحبه تعیین و همراهی دو بیماری مذکور، با استفاده از (Electromyogram (EMG و Nerve conduction velocity (NCV) در بیماران تایید شد.
در 24 نفر (2/ 46 درصد) در معاینه ی بالینی، اپی کندیلیت جانبی با سندرم تونل رادیال همراهی داشت. همچنین، بر اساس یافته های EMG و NCV در 19 مورد (5/ 36 درصد)، اپی کندیلیت جانبی با سندرم تونل رادیال همراهی داشت. بر حسب نتایج EMG و NCV در 4 مورد (7/7 درصد)، بین اپی کندیلیت جانبی با سندرم تونل کارپ همراهی وجود داشت و در 7 مورد (5/ 13 درصد)، اپی کندیلیت جانبی با اسکلروز کندیل لترال آرنج همراهی داشت.
با توجه به نتایج بدست آمده، همراهی دو بیماری سندرم تونل رادیال و اپی کندیلیت جانبی عارضه ای شایع است و بایستی بیماران مبتلا به هر یک از این دو عارضه، به ویژه موارد مقاوم به درمان که با وجود درمان های Conservative بهبودی قابل توجهی پیدا نمی کنند، مورد بررسی های دقیق کلینیکی و پاراکلینیکی به منظور بررسی همراهی این بیماری با سندرم تونل رادیال قرار بگیرند.