اثر هیدروپرایمینگ بذر و رژیم آبیاری بر عملکرد دانه، عملکرد زیستی، درصد روغن و پروتئین دانه ارقام مختلف گلرنگ (Carthamus tinctorius L.)

این مطالعه در سال 1386-87 در مزرعه پژوهشی دانشگاه صنعتی اصفهان به منظور تعیین اثر هیدروپرایمینگ بر روی سه رقم گلرنگ تحت سه رژیم آبیاری انجام آزمایش به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. در این آزمایش سه رژیم آبیاری شامل 70، 105 و 140 میلی متر تبخیر از تشت تبخیر کلاس آبه عنوان کرت اصلی و دو سطح تیمار بذر (بذور تیمار شده با آب و بذور شاهد) و سه رقم گلرنگ شامل کوسه، PI و IL111 به صورت فاکتوریل در کرت های فرعی پیاده شدند. نتایج نشان داد وزن خشک اندام هوایی و شاخص برداشت در هیدروپرایمینگ نسبت به بذور تیمار نشده بالاتر بود. با کاهش میزان رطوبت قابل استفاده در خاک، وزن خشک اندام هوایی و شاخص برداشت کاهش یافت. رقم کوسه در کلیه صفات مورد اندازه گیری در مطالعه حاضر نسبت به دو رقم PI و IL111 برتری داشت. عملکرد دانه در واحد سطح در حالت هیدروپرایمینگ نسبت به بذور شاهد حدود %35 بیشتر بود. با افزایش میزان رطوبت قابل دسترس برای گیاه بر عملکرد دانه افزوده شد و رقم کوسه از نظر عملکرد بر دو رقم IL111 و PI برتری داشت. درصد روغن در حالت هیدروپرایمینگ نسبت به حالت شاهد و در رقم کوسه نسبت به دو رقم IL111 و PI بیشتر بود. با تاخیر در آبیاری، درصد روغن کاهش و درصد پروتئین افزایش یافت. با توجه به نتایج بدست آمده در این تحقیق به نظر می رسد در شرایطی مشابه مطالعه حاضر جهت حصول عملکرد بیشتر در کشت بهاره گلرنگ، هیدروپرایمینگ بذر بر عدم تیمار بذر و واریته کوسه بر دو واریته IL111 و PI برتری داشت.