شناسایی ضابطین قضایی متناسب با خانواده

هدف از پژوهش حاضر، بیان ضرورت شناسایی ضابطین قضایی، متناسب با ساختار و ویژگی های نهاد خانواده می باشد.
این پژوهش از نوع توصیفی می باشد که با روش اسنادی انجام شده است.
یافته ها و در نظام حقوقی جمهوری اسلامی ایران، ضابطین اصلی قوه قضاییه یا همان بازوهای اجرایی آن، نیروی انتظامی (پلیس) می باشد. امور مرتبط با خانواده نیز از جمله اموری هستند که (هم از جهت مسائل کیفری و هم از جهت مسائل مدنی) که در محاکم دادگستری مطرح شده و همانند سایر امور قوه قضاییه نیازمند نهادی است که تصمیمات و امور مربوطه را اجرایی نماید. با توجه به سوال اصلی که چه نهادی برای خانواده در مورد امور قضایی مناسبتر است؟ ظرفیت سنجی قوانین ایران نشان می دهد که بهترین راهکار با توجه به وضع موجود استفاده از نیروی «پلیس زن» است، زیرا با توجه به حضور بانوان و کودکان در بیشتر دعاوی خانواده، حضور پلیس زن می تواند امنیت بیشتری را فراهم نماید. اما از آنجایی که در این راهکار، انتظامی بودن و عدم تخصصی بودن امور مانع رسیدن به منتهای مطلوب است، پس ضرورت دارد نهادی تدارک دیده شود که اولا از حیطه امور انتظامی خارج شود، ثانیا تخصصی عمل نماید و ثالثا رویکرد مددکارانه به مساله داشته باشد؛ در واقع منظور احیای نهاد «پلیس قضایی» در نظام حقوقی کنونی است. اگر نهایت بازدهی در حیطه امور خانواده مدنظر ما قرارگیرد، بهتر است که تمامی این تخصص ها در حیطه خاص خانواده باشد. در این صورت «ضابط خاص خانواده» ایجاد خواهد شد و می توان گفت که مطلوب قانونگذار در حمایت از خانواده بدست خواهد آمد.