اثر میدان مغناطیسی پالسی بر بهبود ضایعه استخوانی تیبیای خرگوش

اثر عوامل فیزیکی غیرتهاجمی در ترمیم زخم و شکستگی استخوان مورد توجه محققین رشته های مختلف علوم پزشکی بوده و مطالعه های متعددی در مورد اثر میدان مغناطیسی بر بهبود شکستگی استخوان انجام شده است.
مطالعه به منظور تعیین اثر میدان مغناطیسی پالسی بسامد پایین بر روند ترمیم ضایعه استخوان تیبیای خرگوش انجام شد.
این مطالعه تجربی در سال 1393در دانشگاه شهید بهشتی تهران بر روی 8 خرگوش نر نیوزلندی انجام شد که به دو گروه شاهد (دارای ضایعه استخوانی) و آزمون (دارای ضایعه استخوانی و تحت میدان مغناطیسی پالسی) تقسیم شدند. بعد از جراحی هر دو پا، ضایعه ای با برداشتن بافت استخوانی به ابعاد 4 در 6 میلی متر و به عمق 2 میلی متر ایجاد شد. گروه آزمون یک ماه بعد از جراحی تحت میدان مغناطیسی پالسی با بسامد 75 هرتز و شدت 4 میلی تسلا در محل ضایعه استخوانی به مدت 30 روز و هر روز 4 ساعت قرار گرفتند. در هر دو گروه روند التیام ضایعه استخوانی در روزهای 40، 50 و 60 بعد از جراحی با رادیوگرافی دیجیتال ارزیابی شد. تراکم استخوان در محل ضایعه اندازه گیری و داده ها با آزمون آماری تی تحلیل شدند.
میانگین تراکم استخوانی نسبی در مقیاس هشت بیتی در محل ضایعه گروه آزمون طی سه تصویربرداری متوالی به ترتیب 5/ 138، 73/ 150، 30/ 168 اندازه گیری شد که نسبت به گروه شاهد به ترتیب %89/ 17، %46/ 15 و %59/ 16 افزایش نشان داد و تفاوت از نظر آماری معنی دار بود.
با توجه به یافته ها به نظر می رسد اعمال میدان مغناطیسی پالسی باعث تسریع روند بهبودی شکستگی استخوان از طریق افزایش تراکم استخوانی در محل شکستگی می شود و می تواند بعد از اعمال جراحی ارتوپدی استفاده شود.