تاثیر اکسپرسیونیسم آلمان بر بازیگری در سینمای آیزنشتاین

جهان سینما بیشتر به نظریه پردازی های سرگئی میخائیلویچ آیزنشتاین درباره مونتاژ اهمیت داده است، همین امر سبب شد که رویکردهای او در بازیگری نادیده گرفته شود. با توجه به اینکه آیزنشتاین به عنوان طراح صحنه و سپس کارگردان زیر نظر مستقیم میرهولد نظریه بیومکانیک را در تئاتر مسکو تجربه کرده بود، شباهت های ساختاری و اجرایی زیادی بین بازیگری در سینمای آلمان و آثار هم عصران کانستراکتیویست خود در شوروی مشاهده کرد. شباهت هایی که از یک سو مجموعه ای از تکنیک های تئاتری از قبیل بزرگنمایی و اغراق، تشدد عضلانی بازیگر، تفکیک حرکات بدنی و حرکت حول اندام های خم شونده بدن که تا آن زمان خارج از ارزش نمایشی تلقی می شد، و از سویی دیگر سلسله ای از حرکات موزون و تماشایی به سیاق ژیمناستیک، عرض اندام های بدنسازی و جست وخیزهای پر تکاپو که به میادین ورزشی تعلق داشت و به روی صحنه تئاتر آمده بود.
این پژوهش با تمرکز بر آثار آیزنشتاین به فرآیند روسی شدن بازیگری های اکسپرسیونیستی آلمانی و به چگونگی سینمایی شدن بازی های تئاتری روسی به عنوان پیش در آمدی برای آن نوع بازیگری می پردازد که روی در روی الگوهای رئالیستی بازیگری در سینمای هالیوود قرار می گیرد. همچنین، این مقاله استدلال می کند که الهام گرفتن او از بازیگری آلمانی نگرشی تلفیقی را پایه ریزی کرد، که در پژوهشهای سینمایی کمتر مورد توجه قرار گرفته است.